beguile

[bɪˈgaɪl]

v.t.

1) ашу́кваць; зво́дзіць; падма́нваць

to beguile someone into doing something — ашука́нствам зму́сіць не́кага зрабі́ць штось

2) вы́маніць хі́трасьцю

3) забаўля́ць, займа́ць, весялі́ць

4) ба́віць, право́дзіць час

to beguile the tedious hours — ба́віць марко́тныя гадзі́ны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

trick

[trɪk]

1.

n.

1) хі́трыкі pl. only; ашука́нства n.

by trick — ашука́нствам

2) падма́н -у m.

a trick of the eyesight — падма́н зро́ку, зро́кавая ілю́зія

3) шту́чка f.; фо́кус -у m.

4) жарт -у m.; сваво́льства n.

5) майстэ́рства n.; прыём -у m.

the tricks of the trade — сакрэ́ты прафэ́сіі

6) дзі́ўная звы́чка або́ мане́ра

He has a trick of pulling at his collar — Ён ма́е дзі́ўную звы́чку ту́заць за каўне́р

2.

v.t.

ашу́кваць, абду́рваць, выма́ньваць

3.

v.i.

ашу́кваць, махлява́ць

•

- it did the trick

- trick out

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

betray

[bɪˈtreɪ]

v.t.

1) здраджа́ць

2) падво́дзіць

She betrayed her friends — Яна́ падвяла́ сябро́вак

3) уво́дзіць у зман, ашу́кваць

4) выдава́ць

The child’s eyes betrayed her fear — Дзіця́чыя во́чы вы́далі е́йны страх

5) выяўля́ць, праяўля́ць

His mistakes betrayed his lack of education — Яго́ныя памы́лкі вы́явілі недахо́п адука́цыі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

fleece

[fli:s]

1.

n.

1) шэ́рсьць, поўсьць f., руно́ аве́чкі, аве́чая во́ўна

golden fleece — залато́е руно́

2) ко́лькасьць во́ўны, настры́г з аднае́ аве́чкі

3) мя́ккі (шаўкаві́сты) ворс, начо́с -у m., ткані́на з такі́м во́рсам

2.

v.t.

1) стры́гчы (аве́чку)

2) informal абдзіра́ць, рабава́ць, ашу́кваць

3) абраста́ць во́ўнай

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

nadzieja

nadziej|a

ж. надзея;

mieć ~ę — мець надзею, спадзявацца;

pokładać (w kim) ~ę — ускладаць (на каго) надзею;

stracić ~ę — страціць надзею;

łudzić się ~ą — ашукваць (зводзіць) сябе надзеямі;

czynić — ( komu)

~e — абнадзейваць (каго);

kobieta przy ~i — цяжарная

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

kiwać

kiwa|ć

незак.

1. ківаць; махаць;

pies ~ł ogonem — сабака махаў хвастом;

~ć głową — ківаць галавою;

~ć ręką — махаць рукой;

~ć nogami — матляць нагамі;

2. разм падманваць, ашукваць;

kiwać palcem w bucie разм. паказваць дулю ў кішэні

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

bluff

I [blʌf]

1.

n.

1) высо́кі абры́вісты бе́раг або́ скала́; стро́ма f.

2) гру́па дрэ́ваў, кусто́ў сяро́д прэ́рыі

2.

adj.

1) стро́мкі, абры́вісты

2) рэ́зкі, бесцырымо́нны; адкры́ты й дабраду́шны

II [blʌf]

1.

n.

блеф -у m., вы́думка f., падма́н -у m., ашука́нства, запало́хваньне n.

2.

v.t.

ашу́кваць, застра́шваць, ужыва́ць бле́ф

•

- call the bluff

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Ма́йна 1 ’апускай уніз! (у мове грузчыкаў, будаўнікоў)’ (ТСБМ), рус. чарнаморск. ма́йна ’паднімай ветразі!’, лат. maina ’апускай!’ (у мове грузчыкаў), тур. mayna ’апускай ветразі!’ < італ. (am)mainare ’тс’. Недастатковасць матэрыялу не дазваляе вызначыць шлях запазычання ў бел. мову.

Ма́йна 2 ’палонка, шырокая расколіна ў лёдзе’ (ТСБМ), лельч. майна́ ’луг, затоплены вадой’ (Мат. Гом.). Рус. арханг., алан., вяцк., ленінгр. ма́йна ’палонка’. Паводле Кілімы (160) — уграфінізм, параўн. фін. mainas, водск. maina ’вялікая палонка’. Параўн. таксама рус. майда ’тс’ (Фасмер, 2, 559).

Ма́йна 3 ’маннік наплываючы, Glyceria fluitans (L.)’ (маг., Кіс.) — з манна, у выніку распадабнення нн > йн; укр. манна ’тс’, рус. манник ’тс’. Да ма́нна (гл.). Матывацыя: гэта расліна для славян была вельмі важнай — у перыяд нястачы яны збіралі яе насенне і ўжывалі ў ежу (Махэк, Jména, 280).

Майна́ 1 ’трызненне’, майна́чыць ’трызніць’, ’гаварыць абы-што, выдумляць’ (гродз., паст., Сл. ПЗБ), стаўбц. майна́чыць ’гаварыць абы-што, без толку’ (З нар. сл., Жыв. сл.), ’адмаўляцца ад абяцання, ашукваць’ (Сл. ПЗБ), ’хлусіць’ (гродз., Сцяшк. Сл.). Беларускае. Дзеяслоў з’яўляецца паўкалькай (майна‑чыць, як дзіва‑чыць), першая частка якой — балтызм, параўн. літ. mainaĩ ’абмен, мена’, лат. maiņa ’тс’, ’перамена’, ’змена’, ’змяненне’. Ад літ. mainýti выводзяць: Грынавяцкене і інш. (Liet. term., 177, 182) і Лаўчутэ (Сл. Балт., 69).

Майна́ 2 ’водарасці (у вадзе або высахлыя)’ (жытк., Нар. словатв.). Няясна. Магчыма, да ма́йна 3 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

mock

[mɑ:k]

1.

v.t.

1) насьміха́цца, рабі́ць жа́рты з каго́

2) перадра́жніваць

3) падрабля́цца пад каго́, імітава́ць

4) кпіць, зьдзе́квацца з каго́

5) не зварача́ць ува́гі на каго́-што

6) ашу́кваць; падво́дзіць

2.

adj.

несапра́ўдны, удава́ны, імітава́ны

a mock battle — удава́ная бі́тва

3.

n.

1) насьміха́ньне n., кпі́ны pl.

2) паглу́мішча n., по́сьмех -у m., прадме́т насьме́шак

to make mock of — рабі́ць кпі́ны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

fool

[fu:l]

1.

n.

1) дурні́ца -ы m. & f., дуры́ла -ы m., ду́рань -ня m.

2) бла́зан, бла́зен -на m. (на карале́ўскім двары́)

3) той, каго́ ашука́лі, пакі́нулі ў ду́рнях

2.

v.i.

1) стро́іць ду́рня, рабі́ць глу́пствы; бакі́ абіва́ць, бі́бікі біць

2) удава́ць, жартава́ць

I was only fooling — Я то́лькі жартава́ў

3.

v.t.

ашу́кваць, абду́рваць, пакіда́ць у ду́рнях

•

- fool around

- fool with

- fool away

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)