апазна́нне, ‑я, н.

Устанаўленне тоеснасці асобы, рэчы або прадмета па пэўных прыкметах і асаблівасцях.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апатры́ды, ‑аў; адз. апатрыд, ‑а, М ‑радзе, м.

Спец. Асобы, якія не маюць грамадзянства.

[Ад грэч. a — адмоўная часціца і patridos — радзіма.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плацка́рта, ‑ы, ДМ ‑рце, ж.

Асобы білет на нумараванае месца ў вагоне поезда.

[Ням. Platzkarte.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самасцвярджэ́нне, ‑я, н.

Сцвярджэнне сябе, сваёй асобы, прызнанне каштоўнасці, асабістай значнасці. Самасцвярджэнне творчай індывідуальнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

учацвяры́х, прысл.

Колькасцю ў чатыры асобы (пра асоб рознага полу або істот ніякага роду).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эскапі́зм, ‑у, м.

Кніжн. Імкненне асобы адысці ад рэальнага жыцця ў свет ілюзій, фантазія.

[Ад англ. escape — бегчы, ратавацца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыскрэдыта́цыя ж Diskreditíerung f -; Diskreditíeren n -s;

дыскрэдыта́цыя асо́бы Diskreditíerung der Persón

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

клі́чны, -ая, -ае.

1. Які выражае заклік, загад і розныя пачуцці.

К. сказ.

Клічная інтанацыя.

2. Які выражае зварот да асобы, прадмета (пра форму, склон назоўніка, напр.: браце, дружа, куме).

К. склон.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

áusweispflichtig

a той, хто му́сіць прад’яві́ць пасве́дчанне асо́бы [про́пуск]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Autográmm

n -s, -e аўто́граф (подпіс славутай асобы)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)