мі́нус, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Знак у выглядзе гарызантальнай рыскі (-) для абазначэння аднімання або адмоўнай велічыні ў матэматыцы.

2. нескл. Паміж дзвюма лічбамі абазначае, што другая лічба аднімаецца ад першай.

Пяць м. тры.

3. Пры ўказанні на тэмпературу паветра абазначае: ніжэй нуля.

Сёння м. пяць.

4. перан. Недахоп, адмоўны бок (разм.).

Праект мае шмат мінусаў.

|| прым. мі́нусавы, -ая, -ае (да 3 і 4 знач.).

Мінусавая тэмпература.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

не́кага, некаму, некага, некім, не аб кім; займ.

1. адмоўны (ужываецца ў безас. сказах з інф. у ролі галоўнага слова). Няма нікога, каб... Некаму расказаць навіну. Некім перадаць падарунак. □ І некага ёй выпраўляці, І некага ёй сустракаці, Адно — галасіць засталося. Панчанка.

2. неазначальны ў Р (ад займ. «нехта»). Кагосьці. Тут некага не хапае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АБСАЛЮ́ТНАЯ ВЕЛІЧЫНЯ́ рэчаіснага ліку, велічыня, роўная гэтаму ліку, калі ён дадатны, роўная процілегламу ліку, калі ён адмоўны, і роўная нулю, калі лік роўны нулю. Абсалютная велічыня ліку a абазначаецца (a). Напр., (+2) = (-2) = 2, (0) = 0. Абсалютная велічыня (або модуль) комплекснага ліку a + bi, дзе a і b — рэчаісныя лікі, роўныя (a + bi) = +a2 + b2 . Напр., (i) = (-i) = 1, (3 + 4i) = 5.

т. 1, с. 43

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

charakter, ~u

м. характар;

brak ~u — бесхарактарнасць;

charakter pisma — почырк;

czarny charakter — адмоўны тып

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

privative

[ˈprɪvətɪv]

1.

adj., Gram.

адмо́ўны (пра прыста́ўку або́ су́фікс)

2.

n.

адмо́ўная прыста́ўка або́ су́фікс

UN- is a privative prefix — НЕ — адмо́ўная прыста́ўка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

невысо́кі

1. nicht hoch; míttelhoch;

2. (пасрэдны, адмоўны) nicht hoch, nicht gut; mínderwertig;

3. (пра цану) erträglich, nicht hoch, mäßig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

негаты́ў

(лац. negativus = адмоўны)

адбітак на фатаграфічнай пласцінцы або плёнцы, дзе асветленыя месцы атрымаліся цёмнымі, а цёмныя светлымі, а таксама сама пласцінка або плёнка з такім адбіткам (параўн. пазітыў).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

апафаты́чны

(гр. apophatikos = адмоўны);

а-ая тэалогія — тэалогія, якая імкнецца выразіць незямную сутнасць бога шляхам адмаўлення ўсякіх уяўленняў аб ім як несумяшчальных з яго прыродай (у адрозненне ад катафатычнай тэалогіі).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ператвара́цца sich verwándeln; sich úmgestalten (перайначыцца); wérden zu (D) (рабіцца); áus¦arten vi (s) (у што-н. in A) (у адмоўны стан)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ніхто́ займ. адмоўны níemand, kéiner;

ніхто́ з іх níemand únter íhnen, kéiner von íhnen;

ніхто́ іншы як ён kein ánderer als er

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)