зано́сны, ‑ая, ‑ае.

Занесены адкуль‑н. Заносныя камяні. Заносная хвароба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нумара́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Апарат для нумаравання (аблігацый, білетаў, квітанцый і пад.).

2. Прыстасаванне пры электрычным званку, якое паказвае нумары месц, адкуль перадаецца званок (напр., у гасцініцы).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

павыво́зіць, -во́жу, -во́зіш, -во́зіць; зак., каго-што.

Вывезці адкуль-н. або куды-н. усіх, многіх або ўсё, многае.

П. гной з хлявоў.

П. дзяцей у лагеры.

П. бярвенне з лесу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

павыпада́ць, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -а́е; -а́ем, -а́еце, -а́юць; зак.

Выпасці адкуль-н. — пра ўсё, многае або ўсіх, многіх.

Шыбы павыпадалі ад выбухаў.

Птушаняты павыпадалі з гнязда.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́маніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены; зак.

1. каго (што). Вабячы, прымусіць выйсці адкуль-н.

В. драпежніка з нары.

2. што. Набыць хітрыкамі, падманам.

В. грошы.

|| незак. выма́ньваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адмацава́ць, -цу́ю, -цу́еш, -цу́е; -цу́й; -цава́ны; зак., каго-што.

1. Зняць з уліку адкуль-н. (афіц.).

2. Скасаваць прымацаванне.

А. навучэнцаў.

|| незак. адмацо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. адмацава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нае́зджы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які прыехаў, паехаў адкуль‑н. Наезджы люд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нае́зны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які прыехаў, паехаў адкуль‑н. Наезны люд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́шпурляць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., што.

Разм. Шпурляючы, павыкідаць адкуль‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́жыць², -жыву, -жывеш, -жыве; -жыты; зак., каго (што) (разм.).

Прымусіць пакінуць свой дом, вымусіць пайсці адкуль-н.

В. жыльца.

В. са службы.

|| незак. выжыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. выжыва́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)