адмацава́ць, -цу́ю, -цу́еш, -цу́е; -цу́й; -цава́ны; зак., каго-што.

1. Зняць з уліку адкуль-н. (афіц.).

2. Скасаваць прымацаванне.

А. навучэнцаў.

|| незак. адмацо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. адмацава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нумара́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Апарат для нумаравання (аблігацый, білетаў, квітанцый і пад.).

2. Прыстасаванне пры электрычным званку, якое паказвае нумары месц, адкуль перадаецца званок (напр., у гасцініцы).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

павыво́зіць, -во́жу, -во́зіш, -во́зіць; зак., каго-што.

Вывезці адкуль-н. або куды-н. усіх, многіх або ўсё, многае.

П. гной з хлявоў.

П. дзяцей у лагеры.

П. бярвенне з лесу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

павыпада́ць, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -а́е; -а́ем, -а́еце, -а́юць; зак.

Выпасці адкуль-н. — пра ўсё, многае або ўсіх, многіх.

Шыбы павыпадалі ад выбухаў.

Птушаняты павыпадалі з гнязда.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́шпурляць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., што.

Разм. Шпурляючы, павыкідаць адкуль‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нае́зджы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які прыехаў, паехаў адкуль‑н. Наезджы люд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нае́зны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які прыехаў, паехаў адкуль‑н. Наезны люд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́жыць², -жыву, -жывеш, -жыве; -жыты; зак., каго (што) (разм.).

Прымусіць пакінуць свой дом, вымусіць пайсці адкуль-н.

В. жыльца.

В. са службы.

|| незак. выжыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. выжыва́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

го́рла Адтуліна ў глебе, адкуль б'е вада (Навагр.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

водаадво́дны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Прызначаны для сцёку вады адкуль‑н. Водаадводныя канавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)