rástlos

1. a нясто́мны

2. adv без адпачы́нку

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

áufwachen

vi (s) прачына́цца

óhne áufzuwachen — без про́сыпу

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

наме́рение ср. наме́р, -ру м.; (замысел, умысел) заме́р, -ру м.;

без (вся́кого) наме́рения без (уся́кага) наме́ру;

с наме́рением з наме́рам; (нарочно) наўмы́сна, знаро́к;

твёрдое наме́рение цвёрды наме́р;

до́брые наме́рения до́брыя наме́ры;

возыме́ть наме́рение займе́ць наме́р;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

натя́жка ж.

1. (действие) наця́гванне, -ння ср.; (натуживание — ещё) напіна́нне, -ння ср.;

2. (насильственное допущение и т. п.) наця́жка, -кі ж.;

с натя́жкой з наця́жкай;

без натя́жек без наця́жак;

натя́жка в объясне́нии наця́жка ў тлумачэ́нні;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

исключе́ние ср.

1. (действие) выключэ́нне, -ння ср.;

2. (уклонение от нормы, отступление от правил) выключэ́нне, -ння ср.; вы́нятак, -тка м.;

без исключе́ния без выключэ́ння;

за (небольши́м) исключе́нием за (невялі́кім) выключэ́ннем (вы́няткам);

составля́ть исключе́ние з’яўля́цца выключэ́ннем;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

чин

1. чын, род. чы́ну м.;

2. (чиновник) уст. чын, род. чы́на м.;

3. (порядок) уст. лад, род. ла́ду м.; (обычай) звы́чай, -чаю м.;

◊

без чино́в без цырымо́ніі;

чин чи́ном як след, як ма́е быць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

глухі́, -а́я, -о́е.

1. Пазбаўлены слыху.

Г. чалавек.

Падручнікі для глухіх (наз.).

2. перан., да чаго. Неспагадлівы, раўнадушны.

Г. да чужых патрэб.

3. Прыглушаны, невыразны.

Г. трэск.

Піяніна гучыць глуха (прысл.).

4. Густы, цёмны, непралазны.

Г. лес.

5. Ціхі, пустынны.

Г. завулак.

6. перан. Позні.

Глухая восень.

Глухая поўнач.

7. Без адтулін, суцэльны.

Глухая сцяна.

○

Глухі зычны — зычны гук, які вымаўляецца без удзелу голасу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

прычы́на, -ы, мн. -ы, -чы́н, ж.

1. З’ява, якая выклікае, абумоўлівае ўзнікненне другой з’явы.

П. хваробы. П. звальнення з работы.

2. Падстава, зачэпка для якіх-н. дзеянняў.

Уважлівая п.

Смяяцца без прычыны.

Па той простай прычыне, што... (таму, што...).

◊

Без дай прычыны — беспадстаўна, ні з таго ні з сяго.

З прычыны чаго, у знач. прыназ. — у выніку чаго-н.

Не прыехаў з прычыны хваробы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ці́хі, -ая, -ае.

1. Ледзь чутны; нягучны.

Ц. голас.

Ц. шум дрэў.

2. Агорнуты цішынёй; зацішны.

Ц. вечар.

3. Без адзнак вялікага руху, спакойны.

Ціхая вёсачка.

Ціхае жыццё.

4. Лагодны, паслухмяны, пакорлівы.

Ц. чалавек.

Па натуры яна дзяўчына ціхая.

5. Які праходзіць спакойна, без буйных праяў.

Ціхая радасць.

6. Які не вызначаецца хуткасцю, павольны, марудны.

Ціхая хада.

|| памянш.-ласк. ці́хенькі, -ая, -ае.

|| наз. ці́хасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

камізэ́лька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек, ж.

Кароткая мужчынская і жаночая адзежына без рукавоў і каўняра, якую надзяваюць на сарочку або блузку.

|| прым. камізэ́лечны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)