цыкла...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая па значэнню адпавядае слову «цыклічны», напрыклад: цыклаграфія, цыклатрон.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цэх...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «цэхавы», напрыклад: цэхкамітэт, цэхмайстар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эвака...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «эвакуацыйны», напрыклад: эвакапункт, эвакашпіталь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

энта...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню словам «унутраны», «унутры», напрыклад: энтадэрма.

[Ад грэч. entós — унутры.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зад м

1. (задняя частка чаго-н) Hínterteil n, m -(e)s, -e, Hínterseite f -, -n;

2. (частка цела) Híntern m -s, -; Gesäß n -es, -e;

◊ стаць [павярну́цца] да каго-н задам j-m den Rücken (zú)kéhren [zúdrehen, zúwenden*]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

оконе́чность ж.

1. (край чего-л.) уст. край, род. кра́ю м.;

2. (конец) кане́ц, род. канца́ м., канцава́я ча́стка;

3. (конечность) анат., уст. кане́чнасць, -ці ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шчака́, -і́, ДМ шчацэ́, мн. шчо́кі і (з ліч. 2, 3, 4) шчакі́, шчок, шчака́х, ж.

1. Бакавая частка твару ад скулы да ніжняй сківіцы.

Чырвоныя шчокі.

Пацалаваць у шчаку.

2. Бакавая плоская частка чаго-н. (спец.).

Ш. сякеры.

|| памянш. шчо́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж. (да 1 знач.).

|| прым. шчо́чны, -ая, -ае (спец.).

Шчочная мышца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кут, -а́, М куце́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Месца, дзе сыходзяцца ўнутраныя бакі прадмета; частка памяшкання, прастора паміж дзвюма сценамі.

З кута ў к. і вечар тут (прымаўка).

2. Частка пакоя, якую здаюць кватарантам у наймы.

Зняць свой к.

3. перан. Мясцовасць, звычайна глухая.

Далёкі к.

Глухі к.

|| памянш. куто́чак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м.

|| прым. кутавы́, -а́я, -о́е (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тыл, -у, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Задняя частка, старана чаго-н.; частка, старана, процілеглая пярэдняй.

Зайсці з тылу.

2. Тэрыторыя, размешчаная ззаду лініі фронту.

Ударыць у т. праціўніку.

3. звычайна мн. Сукупнасць часцей, падраздзяленняў і ўстаноў, якія ствараюцца для матэрыяльнага, тэхнічнага і медыцынскага забеспячэння войск.

4. перан. У час вайны: уся краіна ў процілегласць фронту.

Працаўнікі тылу.

|| прым. тылавы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жыцця... (гл. жыцце...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужыв. замест «жыцце...», калі націск у другой частцы слова падае на першы склад, напр.: жыццядзейны, жыццяздольны, жыццялюб, жыццярадасны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)