нала́дчык, ‑а, м.

Рабочы, спецыяліст па наладцы машын, станкоў, механізмаў. Наладчык такарных аўтаматаў. Працаваць наладчыкам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стэндаві́к, ‑а, м.

1. Рабочы на выпрабавальным стэндзе.

2. Спецыяліст па стэндавай стральбе. Спаборніцтвы стэндавікоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

флата́тар, ‑а, м.

1. Спецыяліст па флатацыі.

2. Рэчыва, якое прымяняецца для рэгулявання працэсу флатацыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

fachowiec

м. w czym/od czego спецыяліст у чым/па чым, прафесіянал

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Routinier

[rutinxe:]

m -s, -s дасве́дчаны [во́пытны] спецыялі́ст; ветэра́н (якой-н. прафесіі)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

То́кар ’рабочы, спецыяліст па апрацоўцы металу, дрэва і пад. шляхам абточвання’ (ТСБМ, Гарэц., Ласт., Некр. і Байк., Арх. Вяр., Вруб.), такар ’тс’ (Стан.), ст.-бел. токар ’токар’ (1557 г., КГС). Укр. то́кар ’тс’, рус. то́карь ’тс’, польск. tokarz ’тс’, звязана з тачыць ’абточваць’ (Брукнер, 573; Фасмер, 4, 70).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рэдактар назоўнік | мужчынскі род

Чалавек, які рэдагуе што-н.; спецыяліст па рэдагаванню.

  • Р. газеты.
  • Адказны р.
  • Тэхнічны р.

|| жаночы род: рэдактарка.

|| прыметнік: рэдактарскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

апаратчык назоўнік | мужчынскі род

  1. Спецыяліст, які кіруе апаратам, некалькімі апаратамі (у 1 знач.).

  2. Работнік апарату (у 3 знач. і размоўнае).

|| жаночы род: апаратчыца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

каларыст назоўнік | мужчынскі род

  1. Мастак, які ажыццяўляе сваю творчую задуму сродкамі каларыту (у 1 знач.).

  2. Спецыяліст па расфарбоўцы тканін (спецыяльны тэрмін).

|| прыметнік: каларыстычны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

вакалі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Спявак, які дасканала валодае сваім голасам. // Спецыяліст па пастаноўцы голасу спевака.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)