ве́стка ж Náchricht f -, -en, Kúnde f -n, Bótschaft f -, -en;
пада́ць аб сабе́ ве́стку von sich (D) hören lássёn*;
без ве́стак прапа́сці verschóllen [vermísst] sein
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
адтапта́ць разм zertréten* vt;
адтапта́ць каму-н но́гі j-m auf die Füße tréten* [trámpeln];
◊ адтапта́ць сабе́ но́гі sich müde láufen*; sich (D) die Füße áblaufen*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
friesíeren
1.
vt рабі́ць прычо́ску [заві́ўку]
2.
(sich) прычэ́свацца
sich ~ lássen* — рабі́ць сабе́ прычо́ску ў цыру́льні
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
klar wérden
vi (s) рабі́цца зразуме́лым
sich (D) über etw. (A) ~ — уразуме́ць сабе́ [зразуме́ць] што-н.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Klárheit
f - я́снасць, празры́стасць, зразуме́ласць, дакла́днасць
über etw. (A) ~ gewínnen* — усвядо́міць, уразуме́ць сабе́ што-н.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ábdarben
vt
sich (D) etw. (am Múnde) ~ — экано́міць што-н., адмаўля́ючы сабе́ ў са́мым неабхо́дным
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
obywać się
незак.
1. абыходзіцца; даваць сабе рады без чаго;
2. абыходзіцца; задавольвацца;
3. звыкацца; прывыкаць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
luzem
1. паражняком, улегцы;
2. навалам, без упакоўкі;
3. у адзіночку; асобна; сам па сабе; самапасам
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
зляпі́ць, зляплю, злепіш, злепіць; зак., каго-што.
1. Зрабіць што‑н. лепкай. Зляпіць снежную бабу. Ластаўкі зляпілі гняздо пад страхой. // перан. Зрабіць неакуратна, хутка, на скорую руку. Вершы па заказу не пісаліся. Калі і злепіш які, выглядаў кволым, змардаваным. Калачынскі. — А раней злепіць чалавек халупу: мох сабе тырчыць, вуглы сабе, нават канцы бярвення не адпілуе... Васілевіч.
2. Разм. Злучыць чым‑н. ліпкім, клейкім; склеіць. Зляпіць лісты паперы. // Змацаваць кавалкі, часткі чым‑н. клейкім, ліпкім. Зляпіць кавалкі статуэткі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыхарашы́цца, ‑рашуся, ‑рошышся, ‑рошыцца; зак.
Разм.
1. Апрануцца прыгожа, хораша, лепш, чым раней, чым звычайна. Купіла.. [Марылька] за тыя грошы сабе новую сукенку, чаравікі, прыхарашылася так, што ўсе сяброўкі зайздросцяць ёй. Якімовіч. І неўзабаве мы, прыхарашыўшыся, наколькі дазвалялі небагатыя ўборы, што меліся ў нас, выправіліся да дзяўчат. Марціновіч.
2. Надаць сабе больш прыгожы, прыгажэйшы выгляд. Маладзіца ўжо ў кабіне выняла люстэрка і какетліва паправіла спадаўшыя на лоб завіткі. Прыхарашылася, схавала люстэрка і неспадзявана закранула Лявонаў локаць. Хадановіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)