гіграамблістэ́гіум

(н.-лац. hygroamblystegium)

лістасцябловы мох сям. амблістэгіевых, які трапляецца ў вадзе і каля вады на камянях, каранях дрэў і драўніне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гідрэмі́я

(ад гідра- + -эмія)

павышанае ўтрыманне вады ў крыві, разрэджванне крыві, якое заўважаецца пры хваробах нырак, асцыце, пры некаторых формах анемій.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гоматэрмі́я

(ад гома- + -тэрмія)

пашырэнне аднолькавай тэмпературы па глыбіні вадаёма (возера, вадасховішча), звязанае з ветравым перамешваннем паверхневых слаёў вады з ніжнімі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

да́мба

(рус. дамба, ад гал. dam)

штучны насып для затрымання вады пры разліве, у вадасховішчы, для змянення цячэння ракі і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дэ́двейт

(англ. deadweight)

поўная грузапад’ёмнасць судна, якая ўключае сумарную вагу грузаў, пасажыраў, экіпажа, паліва, вады і іншых неабходных для плавання запасаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кат​2

(гал. kat)

1) разнавіднасць судна ў Даніі;

2) снасць для падымання якара на палубу пасля выцягвання яго з вады.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

метацэ́нтр

(ад мета- + цэнтр)

пункт перасячэння лініі, якая праходзіць праз цэнтр вагі выцесненай целам (суднам) вады, з плоскасцю сіметрыі гэтага цела.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мінераліза́цыя

(фр. minéralisation, ад с.-лац. minerale = мінерал)

1) ператварэнне арганічных рэчываў у мінералы;

2) насычэнне грунту або вады мінеральнымі солямі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

поліды́псія полідыпсі́я

(гр. polydipsios = сасмаглы, бязводны)

смага пры цукровым дыябеце і некаторых іншых хваробах і звязанае э ёю залішняе ўжыванне вады.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

полікандэнса́цыя

(ад полі- + кандэнсацыя)

метад сінтэзу палімераў, пры якім узаемадзеянне малекул манамераў суправаджаецца адшчапленнем простых рэчываў, напр. вады, спірту (параўн. полімерызацыя).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)