развесялі́цца, ‑весялюся, ‑вяселішся, ‑вяселіцца; ‑вяселімся, ‑вяселіцеся; зак.
Прыйсці ў вясёлы настрой, стаць вясёлым. За чаркай моцнай анісаўкі.. [войт] трошкі палагаднеў і нават развесяліўся. Бажко.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раз’ю́шыцца, ‑шуся, ‑шышся, ‑шыцца; зак.
Стаць раз’юшаным; разлютавацца. [Сенька] раз ударыў, раз’юшыўся, замахнуўся і яшчэ раз стукнуў. Краўчанка. Сабака таксама раз’юшыўся, ашчэрыў зубы. Дамашэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спрасце́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.
Разм. Стаць больш простым, апрасціцца. Суседзі-гандляры з некаторай пагардай ставіліся да Міхаіла, казалі, што ён спрасцеў. Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Verféchter
m -s, - абаро́нца, змага́р
sich zum ~ von etw. (D) máchen — стаць абаро́нцам [змагаро́м] за што-н.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
éckig
a
1) з вугла́мі
2) неачэ́саны, нязгра́бны (пра чалавека)
~ wérden — вы́йсці з сябе́, стаць рэ́зкім
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
сі́мвал м Symból n -s, -e; Sínnbild n -es, -er; Wáhrzeichen n -s, -;
стаць сі́мвалам zum Ínbegriff wérden (чаго-н von D)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
слі́зкі
1. glatt, glítsch(r)ig;
2. перан (ненадзейны і г. д) schlüpfrig;
стаць на слі́зкі шлях auf éine schíefe Bahn geráten*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
stanąć
зак.
1. спыніцца; стаць; затрымацца;
rzeka stanęła — рака стала;
2. стаць; устаць; падняцца;
3. стаць; прыступіць; з’явіцца;
stanąć do egzaminu — трымаць экзамен;
stanąć w czyjej obronie — выступіць у абарону каго;
stanąć murem перан. стаць сцяною;
stanąć u celu — дасягнуць мэты;
stanąć do wojska — прыбыць на прызыў;
stanąć w obliczu śmierci кніжн. стаць перад абліччам смерці;
stanąć w płomieniach — а) загарэцца, успыхнуць;
перан. пачырванець, загарэцца чырванню;
4. скончыцца; завяршыцца;
stanęło na tym, że ... — справа скончылася тым, што...
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Разбырэ́ць ’стаць разбэшчаным, свавольным, непаслухмяным’, ’абыякава адносіцца да справы’ (бялын., Янк. 3.). Няясна. Магчыма, з разбыдрэ́ць ’распесціцца’ (глыб., ЖНС), гл. разбудрыць, у сувязі з дээтымалагізацыяй зыходнага развыдрэ́ць ’зрабіцца смелым, дзёрзкім’ (Нас.). Для значэння ’абыякава адносіцца да справы’ не выключаны ўплыў абы́раць ’прывыкнуць да дрэнных абставін’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
звузе́ць, ‑ее; зак.
Стаць вузкім або вузейшым. Пругкі барвова-белы струмень гарачага металу крыху звузеў, каціўся марудна, і Барашкін стаў ля штурвала печы. Савіцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)