überall, überáll

adv усю́ды, скрозь

von ~ — адусю́ль

er kennt sich ~ aus — ён ва ўсі́м до́бра разбіра́ецца [арыенту́ецца]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Begínnen

sub n -s пачына́нне

vorm ~ sich besínnen macht gewínnen* — прысл. перш чым зрабі́ць, до́бра паду́май

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Tusch

m -es, -e i -s муз. туш

j-m éinen ~ blásen* — ≅ до́бра прабра́ць каго́-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

gewógen

1.

part II ад wíegen

*

2.

a

j-m ~ sein — до́бра ста́віцца да каго́-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

conceive

[kənˈsi:v]

v.

1) прыду́мваць, заду́мваць

a well conceived scheme — до́бра заду́маны плян

2) уяўля́ць, ду́маць

3) выка́зваць, перадава́ць сло́вамі

4) зацяжа́рваць, зачына́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

great

[greɪt]

1.

adj.

1) вялі́кі (нато́ўп)

2) ва́жны, выда́тны, сла́ўны (здарэ́ньне, маста́к), генія́льны

2.

adv., informal

ве́льмі до́бра

a great many — шмат

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

have a good time

до́бра, ве́села право́дзіць час

She had a good time at the party — Яна́ ве́села ба́віла час на вечары́нцы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

вы́думшчык, ‑а, м.

Разм.

1. Той, хто выдумвае што‑н.; жартаўнік. Выдумшчык забаў. □ Гэты выдумшчык [Цімошка] дзеля жарту кожны раз грыміраваўся, пераймаў паходку, голас, жэсты якога-небудзь добра вядомага ўсім вясковага дзеда. Краўчанка.

2. Хлус, пляткар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́лупіць, ‑плю, ‑піш, ‑піць; зак., каго-што.

Разм.

1. Выдраць, вырваць сілаю што‑н. добра ўмацаванае. Вылупіць ліст з кнігі. Вылупіць прабой з вушака.

2. Набіць, адлупцаваць.

•••

Вылупіць вочы (бельмы) — пільна паглядзець шырока расплюшчанымі вачамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыспе́тчарскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да дыспетчара, належыць яму. Дыспетчарскі пункт. Дыспетчарская служба.

2. у знач. наз. дыспе́тчарская, ‑ай, ж. Службовае памяшканне для дыспетчара. З акна дыспетчарскай Галіне добра відаць уся станцыя. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)