Verbum

анлайнавы слоўнік

shroud

[ʃraʊd]

1) са́ван -а m.

2) по́крыва n. (но́чы, імглы́)

v.t.

1) захіна́ць це́ла для пахава́ньня

2) пакрыва́ць, ахіна́ць

The earth is shrouded in darkness — Зямлю́ ахіну́ла це́мра

•

- shrouds

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

cast-iron

[,kæstˈaɪrn]

adj.

1) чыгу́нны

cast-iron pot — чыгу́н, сага́н

2) Figur. цьвярды́, нягну́ткі, непада́тлівы

a cast-iron policy — нягну́ткая палі́тыка

3) Figur. мо́цны, ду́жы

a cast-iron constitution — мо́цная будо́ва (це́ла)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

wrack

[ræk]

1) рэ́шткі разбу́ранага, зьні́шчанага; касьця́к разьбітага (карабля́, аўтамабі́ля); лом -у m.

2) руі́на f.; разбурэ́ньне n.

v.t.

аддава́ць паку́там, му́чыць

body wracked with pain — спаку́таванае ад бо́лю це́ла

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

аза́дак, ‑дка, м.

Задняя частка тулава жывёлы. Конь падкінуў азадкам, скочыў і пабег спорным трухам, не спыняючыся, па цвёрдай дарозе. Мурашка. Руды наш стаў дабёр і гладак, Аж чуць цягае ўжо азадак, Не верыцца, што ёсць і косці, І закруціўся зграбна хвосцік. Крапіва. // Задняя частка тушы. // Разм. Частка цела чалавека ніжэй спіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абамле́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

1. Страціць прытомнасць. [Панас] змогся, страціў многа крыві і абамлеў ад голаду, холаду і страху. Колас. // Абмярцвець, анямець, збянтэжыцца ад нечаканага страху, здзіўлення і пад. Вось.. [хлопчык] падышоў зусім блізка і абамлеў ад страху і здзіўлення. Маўр.

2. Аб частках цела — знямець, здранцвець, зацячы. Ад нязручнага сядзення абамлела нага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

свішч, ‑а, м.

1. Загана ў чым‑н. у выглядзе дзіркі, шчыліны, сітавіны. Свішч у драўніне. Свішч у арэху. // Скрытая пустата, ракавіна ў металічным ліцці. — Такім чынам, у стыках ні аднаго свішча не было, — заключыў Сухоцкі. Гроднеў.

2. Глыбокая гнойная язва ў тканках, органах цела; фістула. На месцы раны ўтварыўся свішч. Кішэчны свішч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трыко́

(фр. tricot)

1) шарсцяная, паўшарсцяная або баваўняная тканіна ўзорнага пляцення для верхняга адзення;

2) трыкатажнае адзенне, якое шчыльна аблягае цела (напр. гімнастычнае т.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

артапеды́чны

(ад артапедыя)

які мае дачыненне да артапедыі, прызначаны для лячэння дэфармацый цела або для іх кампенсацыі (напр. а. абутак).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

геміплегі́я

(ад гемі- + гр. plege = удар)

параліч правай або левай палавіны цела, напр. пасля інсульту, пры пухлінах мозгу і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

латэра́льны

(лац. lateralis = бочны)

які знаходзіцца збоку, бакавы (аб органах, размешчаных збоку ад сярэдняй плоскасці цела; напр. л-ыя зубы).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)