казеі́н, ‑у, м.

Бялковае клейкае рэчыва, якое ўтвараецца пры стварожванні малака.

[Ад лац. caseus — сыр.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кангруэ́нцыя, ‑і, ж.

Супадзенне геаметрычных фігур пры накладанні адной на другую.

[Ад лац. congruentia — адпаведнасці]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кантынге́нтны, ‑ая, ‑ае.

Які нарміруецца пры дапамозе кантынгенту (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кіслава́нне, ‑я, н.

Спец. Апрацоўка тканіны слабым растворам кіслаты пры адбельванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

легкапла́ўкасць, ‑і, ж.

Уласцівасць легкаплаўкага; здольнасць плавіцца пры параўнальна невысокай тэмпературы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

легкапла́ўкі, ‑ая, ‑ае.

Які плавіцца пры параўнальна невысокай тэмпературы. Легкаплаўкія металы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ліфцёр, ‑а, м.

Той, хто абслугоўвае ліфт пры пад’ёмах і спусках.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мембра́нны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае мембрану, дзейнічае пры дапамозе мембраны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мензу́ла, ‑ы, ж.

Спец. Інструмент, пры дапамозе якога робяцца тапаграфічныя здымкі.

[Ад лац. mensula — столік.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накле́іцца, ‑клеіцца; зак.

Прыліпнуць, прыклеіцца пры дапамозе клею. Маркі добра наклеіліся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)