лінатро́н

(ад лац. linea = лінія + -трон)

фотанаборная машына, падобная да дыгісета, але з меншым асартыментам наборных элементаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

меланжэ́р

(фр. melangeur)

машына для змешвання розных субстанцый, якая ўжываецца пры вытворчасці шакаладу, парашкоў, фарбавальнікаў і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мікрамашы́на

(ад мікра- + машына);

м. электрычная — спецыяльны тып электрычнай машыны магутнасцю ад долей вата да соцень ватаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ратапры́нт

(англ. rotaprint, ад лац. rota = кола + англ. print = друк)

малафарматная друкарская машына для друкавання афсетным спосабам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ратафо́та

[ад лац. rota(re) = вярцець + фота]

фотанаборная машына з праграмным кіраваннем, па канструкцыі аналагічная машыне манафота.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

турбаагрэга́т

(ад турба- + агрэгат)

злучаныя на адным вале турбіна і рабочая машына (электрычны генератар, кампрэсар і інш.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фуміга́тар

(ад лац. fumigare = акурваць, дыміць)

машына для барацьбы са шкоднікамі і хваробамі сельскагаспадарчых культур спосабам фумігацыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пераса́дачны, ‑ая, ‑ае.

1. Які служыць для перасадкі раслін. Перасадачная машына. // Прызначаны для перасаджвання, які можна, патрэбна перасаджваць (пра расліны).

2. Які мае адносіны да перасадкі (у 2 знач.). Перасадачная станцыя. Перасадачны білет.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

барбары́с, ‑у, м.

1. Калючая кустовая расліна сямейства барбарысавых. Матор усхліпнуў, і машына, абдаўшы дымком купчастыя кусцікі барбарысу, рушыла на Курманскі гасцінец. Стаховіч.

2. зб. Прадаўгаватыя кіслыя чырвоныя ягады гэтай расліны. Назбіраць барбарысу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ску́рнік, ‑а, м.

1. Той, хто займаецца вырабам скур. Давід Лаўрэнцьевіч і не думаў тады, што гэтая першая машына для скураной прамысловасці.. зробіць яго прафесіяналам-скурнікам. «Беларусь».

2. Разм. Урач па хваробах скуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)