расчу́хванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. расчухваць — расчухаць; стан паводле знач. дзеясл. расчухвацца — расчухацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рашо́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рэшата. Рашотны абечак. // Забяспечаны рашотамі. Рашотны стан машыны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скрапле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. скрапляць — скрапіць і стан паводле знач. дзеясл. скрапляцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

славяніза́цыя, ‑і, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. славянізаваць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. славянізавацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сля́бінг, ‑а, м.

Спец. Магутны, пракатны абціскны стан, прызначаны для перапрацоўкі стальных зліткаў у слябы.

[Англ. slabbing.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спусце́ласць, ‑і, ж.

Разм. Стан спусцелага. У анямелай душы .. [Васіля] была важкая і жорсткая спусцеласць. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тарашэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. тарасіць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. тарасіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трубавалачы́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да трубавалачэння, прызначаны для трубавалачэння. Трубавалачыльны стан. Трубавалачыльны цэх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

экзальта́цыя, ‑і, ж.

Стан павышанай узбуджанасці. — Вамі грае экзальтацыя маладосці, — па-бацькоўску маралізаваў Шульц. Гартны.

[Лац. exaltatio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абса́нс

(фр. absence = адсутнасць)

раптоўны кароткачасовы несвядомы стан, які ўзнікае пры некаторых формах эпілепсіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)