до́меншчык, ‑а, м.

Спецыяліст па абслугоўваннню доменных пячэй (рабочы, майстар, інжынер і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

астрана́ўт, ‑а, М ‑ўце, м.

Спецыяліст у галіне астранаўтыкі; тое што і касманаўт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абка́тчык, ‑а, м.

Спецыяліст па абкатцы. Абкатчык дае канчатковае заключэнне аб прыгоднасці машыны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пастыжо́р, ‑а, м.

Спецыяліст, які робіць парыкі, вусы, бароды і пад. для акцёраў.

[Ад фр. postiche — прыстаўны, фалыпывы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прававі́к, ‑а, м.

Разм. Спецыяліст па праву 1 (у 1, 2 знач.); юрыст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нівеліро́ўшчык, ‑а, м.

Спецыяліст па нівеліраванню (у 1 знач.), нівеліроўцы (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гіпно́лаг, ‑а, м.

Спецыяліст па гіпнозу (у 2 знач.); урач, які лечыць гіпнозам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

туберкулёзнік, ‑а, м.

Разм.

1. Чалавек, хворы туберкулёзам.

2. Спецыяліст па лячэнню туберкулёзу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цыга́рнік, ‑а, м.

Рабочы, які працуе на тытунёвай фабрыцы; спецыяліст па вырабу цыгар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эсперанты́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Той, хто карыстаецца мовай эсперанта; спецыяліст па эсперанта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)