убра́цца, убяру́ся, убярэ́шся, убярэ́цца; убяро́мся, убераце́ся, убяру́цца; -а́ўся, -а́лася; убяры́ся; зак.

1. Набыць прыгожы выгляд; прыгожа апрануцца, прыбрацца.

У. ў святочны касцюм.

2. Управіцца з уборкай ураджаю (разм.).

У. са збажыной.

◊

Убрацца ў пер’е (разм.) — абжыцца, палепшыць матэрыяльнае становішча; пачаць жыць самастойна.

|| незак. убіра́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

узнаві́ць, -наўлю́, -но́віш, -но́віць; -но́ўлены; зак., што.

1. Стварыць нанава.

У. капітал.

2. Аднавіць, адрадзіць разбуранае.

У. горад.

3. Пачаць зноў перапыненае.

У. знаёмства.

4. Аднавіць, паўтарыць у копіі: творча аднавіць.

У. што-н. у памяці.

У. партрэт.

|| незак. узнаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. узнаўле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Unterhándlung

f -, -en

1) перагаво́ры, перамо́вы

~en éinleiten — пача́ць перагаво́ры

die ~en stóppen — прыпыні́ць перамо́вы [перагаво́ры]

2) пасрэ́дніцтва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

засупярэ́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.

Разм. Пачаць супярэчыць. // Не пагадзіўшыся з кім‑, чым‑н., выказаць пярэчанне. — Шторм пачынаецца, сынок, — засупярэчыла маці, — нельга цяпер. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

затармасі́ць ​1, ‑машу, ‑мосіш, ‑мосіць; зак., каго.

Разм. Замучыць, стаміць тармосячы. Дзеці мяне зусім затармасілі.

затармасі́ць ​2, ‑машу, ‑мосіш, ‑мосіць; зак.

Разм. Пачаць тармасіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забрынча́ць і забрынчэ́ць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.

Пачаць брынчаць, брынчэць. // Брынкнуць. Зварухнуў [Міколка] нагой нейкую бляшанку па дарозе, і яна чыркнулася аб камень, забрынчэла. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забурча́ць і забурчэ́ць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.

Пачаць бурчаць, бурчаць. // Прабурчаць, прабурчэць; буркнуць. Сабака раптам спыніўся ля сена, забурчаў і пачаў абнюхваць зямлю. Ваданосаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загугні́ць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак.

Разм. Пачаць гугніць. // Гугнява прагаварыць; прагугніць. «Шпік» тым часам праціснуўся да Змітрака і кпліва загугніў: — Што, праглынуў язык? Бажко.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зала́паць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.

Разм. Забрудзіць, запэцкаць частым дакрананнем рук. Залапаць фарбаваныя дзверы.

зала́паць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць лапаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замармыта́ць, ‑мычу, ‑мычаш, ‑мыча; зак.

Пачаць мармытаць. // Прамармытаць. І не паспеў [Юзік] вокам акінуць азяродныя рэбры, як.. не то кашлянуў нехта, не то замармытаў. Баранавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)