Verbum

стэ́ла

(лац. stela, ад гр. stele = слуп)

вертыкальна пастаўленая каменная або металічная пліта (мемарыяльная, надмагільная) з надпісам або рэльефнымі выявамі.

брахі́калан

(ад брахі- + гр. kolon = радок)

верш або частка верша, напісаная кароткімі радкамі з аднаскладовага слова або слоў, у якіх колькасць складоў не выходзіць за межы адной стапы.

індульге́нцыя

(лац. indulgentia = міласць, спагадлівасць)

грамата на поўнае або частковае адпушчэнне грахоў, якая выдаецца каталіцкай царквой ад імя папы рымскага за плату або за асобыя заслугі перад царквой.

кальцэаля́рыя

(ад лац. calceolus = чаравічак)

травяністая або кустовая расліна сям. залознікавых з жоўтымі або пурпуровымі кветкамі, пашыраная пераважна ў Паўд. і Цэнтр. Амерыцы; некаторыя віды вырошчваюцца як дэкаратыўныя.

карту́ш

(фр. cartouche, ад іт. cartoccio = скрутак)

скульптурнае або графічнае ўпрыгожанне ў выглядзе дэкаратыўна акаймаванага шчыта або не да канца разгорнутага скрутка з эмблемай, гербам, надпісам і інш.

маркі́за

(фр. marquise)

1) жонка або дачка маркіза;

2) навес над акном, дзвярамі, балконам для засцярогі ад сонца;

3) штора на акно або дзверы, якая апускаецца зверху ўніз.

прагрэ́сія

(лац. progressio = рух наперад)

рад лікаў, якія паслядоўна павялічваюцца або памяншаюцца так, што розніца або адносіны паміж суседнімі лікамі з’яўляюцца велічынёй пастаяннай (напр. арыфметычная п., геаметрычная п.).

тры́о

(іт. trio)

1) інструментальны, вакальны або вакальна-інструментальны ансамбль з трох выканаўцаў, кожны з якіх выступае з самастойнай партыяй;

2) музычны твор для трох галасоў або інструментаў.

тыра́ж

(фр. tirage)

1) колькасць экзэмпляраў якога-н. друкаванага выдання;

2) розыгрыш выйгрышаў у пазыках або латарэях;

3) пагашэнне аблігацыі пазыкі або іншых папер установай, якая іх выпусціла.

тэза́ўрус

(гр. thesauros = скарб)

1) сукупнасць паняццяў з пэўнай галіны навукі, накопленых чалавекам або калектывам;

2) аднамоўны (тлумачальны або тэматычны) слоўнік, які найбольш поўна ахоплівае лексіку дадзенай мовы.