торфа... (а таксама тарфа...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню словам «торф», «тарфяны», напрыклад: торфаздабыванне, торфабрыкет, торфаагрэгат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

траўматало́гія, ‑і, ж.

Раздзел медыцыны, які вывучае траўматычныя пашкоджанні, хваробы, звязаныя з імі, а таксама метады лячэння і прафілактыку іх.

[Ад грэч. tráuma — рана і logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тупаце́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. тупацець, а таксама гукі гэтага дзеяння. Нечакана Максімка пачуў тупаценне соцень ног. Гамолка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэксты́ль, ‑ю, м., зб.

Агульная назва ткацкіх вырабаў з натуральных і штучных валокнаў, а таксама пража і сыравіна для іх.

[Лац. textile.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

унтэрто́н, ‑у, м.

Спец. Тон, які ўваходзіць у састаў складанага гуку, больш нізкі, чым асноўны, а таксама дадатковы нізкі тон.

[Ад ням. Unterton.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фуза́рыум, ‑у, м.

Спец. Род мікраскапічных грыбоў, многія віды якіх выклікаюць захворванні культурных раслін, а таксама атручэнне жывёл і чалавека.

[Лац. fusarium.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хвале... (а таксама хваля...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «хваля», напрыклад: хвалепадобны, хвалярэз і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хранаско́п, ‑а, м.

Спец. Прыбор для вымярэння надзвычай малых прамежкаў часу, а таксама для параўнання паказанняў часу па розных прыборах.

[Ад грэч. chronos — час і skopeō — гляджу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шматкро́п’е, ‑я, н.

Знак прыпынку ў выглядзе трох пастаўленых побач кропак (...), а таксама рад кропак, які абазначае пропуск у тэксце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ю́нкерства, ‑а, н.

1. зб. Юнкеры. Прывілеі юнкерства.

2. Званне юнкера (у 1, 2 знач.), а таксама прабыванне ў юнкерах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)