сардэчнік​1 назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

  1. Чалавек, які хварэе на сэрца.

  2. Урач, спецыяліст па хваробах сэрца; кардыёлаг.

|| жаночы род: сардэчніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

трэнер назоўнік | мужчынскі род

Спецыяліст, які займаецца трэніроўкай спартсменаў.

  • Т. валейбольнай каманды.
  • Т. па дзюдо.

|| жаночы род: трэнерка.

|| прыметнік: трэнерскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

трэцякласны прыметнік

  1. Які адносіцца да памяшканняў, месцаў трэцяга класа на транспарце.

    • Т. вагон.

  2. Невысокай якасці, малазначны, пасрэдны (размоўнае).

    • Т. спецыяліст.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

нумізмат назоўнік | мужчынскі род

Спецыяліст па нумізматыцы (у 1 знач.); чалавек, які займаецца нумізматыкай (у 2 знач.).

|| жаночы род: нумізматка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

кулінар назоўнік | мужчынскі род

  1. Спецыяліст па кулінарыі.

  2. Чалавек, здатны ў прыгатаванні розных страў.

|| жаночы род: кулінарка.

|| прыметнік: кулінарскі.

  • Кулінарская работа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

вакаліст назоўнік | мужчынскі род

  1. Спецыяліст у галіне вакальнага мастацтва, а таксама па пастаноўцы голасу спевака.

  2. Спявак-прафесіянал.

|| жаночы род: вакалістка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

выдатнасць назоўнік | жаночы род

  1. гл. выдатны.

  2. Што-н. славутае.

    • Архітэктурныя выдатнасці Полацка.

  3. Выдатны ў нейкай справе спецыяліст.

    • Сусветныя выдатнасці навукі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

абагача́льнік, -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

1. Рэчыва, састаў, якія паляпшаюць якасць глебы, руды і пад. Абагачальнікі глебы.

2. Спецыяліст па абагачэнні выкапняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

кваліфікава́ны, -ая, -ае.

1. Які мае кваліфікацыю (у 2 знач.); вопытны. К. спецыяліст.

2. Які патрабуе спецыяльных ведаў. Кваліфікаваная праца.

|| наз. кваліфікава́насць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

бібліёграф, ‑а, м.

Спецыяліст у галіне бібліяграфіі; знаўца кніг і іншых друкаваных выданняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)