прырулі́ць, ‑рулю, ‑руліш, ‑руліць; зак.

Разм.

1. Кіруючы рулём, пад’ехаць куды‑н., дасягнуць якога‑н. месца. Каля гадзіны ночы [Шэмет] прыруліў к плоту каля старшынёвай хаты ў Якімаўцы. Лобан.

2. што. Кіруючы рулём, падвесці што‑н. куды‑н., да якога‑н. месца. Прыруліць самалёт на ўзлётную паласу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

getaway [ˈgetəweɪ] n. infml уцёкі;

make a quick getaway ху́тка/спры́тна уцячы́;

a getaway car аўтамабі́ль, на які́м рабаўнікі́ ўцяка́юць з ме́сца злачы́нства

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

foreign exchange [ˌfɒrənɪksˈtʃeɪndʒ] n.

1. заме́жная валю́та;

the main source of foreign exchange гало́ўная крыні́ца заме́жнай валю́ты

2. абме́н валю́ты, ме́сца абме́ну валю́ты

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

bottleneck [ˈbɒtlnek] n.

1. ву́зкае або́ ве́льмі ажы́ўленае ме́сца на ву́ліцы або́ даро́зе, што затры́млівае рух тра́нспарту

2. перашко́да (у бізнесе або прамысловасці)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

збрысці́, збрыду, збрыдзеш, збрыдзе; збрыдзём, збрыдзяце; зак.

Разм. Сысці куды‑н., пакінуўшы сваё месца. Цяля збрыло невядома куды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

за́балаць, ‑і, ж.

Разм. Забалочанае месца. Гэта была звычайная больш-менш сухая мясціна, акружаная балотамі і забалацямі. Кірэйчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

балаці́на, ‑ы, ж.

Разм. Невялікае балота, лагчына; балоцістае месца. Трэба капаць зямлю, засыпаць балаціны на будаўнічай пляцоўцы. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выга́рышча, ‑а, н.

Выгаралае месца ў лесе, на балоце; пажарышча. Дождж абмые выгарышча — трава пойдзе маладая расці. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даклы́паць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Павольна, з цяжкасцю дайсці да якога‑н. месца. Ледзь даклыпаў да дзвярэй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

магі́льня, ‑і, ж.

Месца пахавання (склеп, грабніца і пад.) членаў аднаго роду, адной сям’і, выдатных дзеячаў і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)