vorhánden

a які́ ёсць (у наяўнасці), наяўны

~ sein — ме́цца, быць (у наяўнасці)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

líeferbar

a

1) паста́ўлены, які́ бу́дзе паста́ўлены [прыве́зены]

2) які́ ёсць на скла́дзе

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

hard-headed [ˌhɑ:dˈhedɪd] adj.

1. практы́чны, цвяро́зы;

He is a hard-headed businessman. У яго ёсць хватка бізнесмена.

2. упа́рты, цвердало́бы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

syllabic [sɪˈlæbɪk] adj. ling. складо́вы; сілабі́чны; складаўтвара́льны;

In English there are some syllabic consonants. У англійскай мове ёсць некалькі складаўтваральных зычных.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

worm​1 [wɜ:m] n.

1. чарвя́к

2. раба́к, гліст

3. нікчэ́мны чалаве́к

♦

the worm will turn уся́каму цярпе́нню ёсць кане́ц

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

таксі́ны

(ад гр. toksikon = яд)

ядавітыя рэчывы расліннага і жывёльнага паходжання (ёсць у ядах змей, павукоў, скарпіёнаў); прымяняюцца для вырабу антыбіётыкаў.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

хоте́ние разг. хаце́нне, -ння ср.; (желание) жада́нне, -ння ср.;

◊

на вся́кое хоте́нье есть терпе́нье посл. на ўся́кае хаце́нне ёсць цярпе́нне.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вальдшнэ́п

(ням. Waldschnepfe)

птушка атрада сеўцападобных, якая жыве ў лясах, дзе ёсць ручаі, балоты; аб’ект спартыўнага палявання; слонка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

будзёншчына, ‑ы, ж.

Штодзённыя клопаты; жыццё, нецікавае сваёй аднастайнасцю. [Клаўдзя:] — У жыцці ёсць праца, ёсць будзёншчына. І вельмі цяжка бывае заўважыць, памыліўся ты [ці] зрабіў правільна. Савіцкі. [Рыгор:] — Я радуюся, таварыш Міхась, што папаў у гэтыя ўмовы жыцця; я шчаслівы, што не закалыхала мяне мястэчка сваёю будзёншчынаю. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ве́рыцца, ‑рыцца; безас. незак., каму-чаму (звычайна з адмоўем).

Мець пачуццё ўпэўненасці ў верагоднасць чаго‑н. [Адзін з чырвонаармейцаў:] — Зусім не верыцца.., што ёсць яшчэ дзесь на свеце паны і здзек чалавека над чалавекам. Чорны. Руды наш стаў дабёр і гладак, Не верыцца, што ёсць і косці. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)