rapid [ˈræpɪd] adj. ху́ткі, шпа́ркі;
The patient made a rapid recovery. Пацыент хутка папраўляўся;
a rapid thinker ке́млівы чалаве́к
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
fast3 [fɑ:st] adj.
1. ху́ткі, шпа́ркі;
a fast train ху́ткі цягні́к;
2. : be fast спяша́цца (пра гадзіннік);
My watch is ten minutes fast. Мой гадзіннік спяшаецца на 10 хвілін.
3. трыва́лы, мо́цны;
fast colours/dyes трыва́лыя фа́рбы;
hard and fast rules цвёрдыя пра́вілы
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
хуткакры́лы, ‑ая, ‑ае.
Хуткі ў палёце. Над галовамі са свістам праносяцца хуткакрылыя чыркі, кулікі, пралятаюць невялічкія чародкі шпакоў, лунаюць снежна-белыя чайкі. Ігнаценка. Уся мая пашана і табе, слаўны хуткакрылы Пегас! Паслядовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
rapid
[ˈræpɪd]
1.
adj.
1) шпа́ркі, ху́ткі, бы́стры
a rapid growth — ху́ткі рост
2) стро́мы, круты́
2.
n., rapids, pl.
паро́гі ракі́, стро́ма ракі́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
short-tempered
[,ʃɔrtˈtempərd]
adj.
нястры́маны, запа́льчывы, гара́чы, ху́ткі да зло́сьці
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Жы́га ’надта хуткі чалавек’, ’чалавек, які ўмешваецца ў чужыя справы’ (Нас.). Параўн. рус. дыял. жи́га ’агонь’, ’бізун’, ’ваўчок’, польск. дыял. żega, żyga ’хуткі чалавек’. Параўн. жыг, жэг і іх іншаслав. адпаведнікі. Бязафіксны наз. утворан ад жыгаць ’бліскаць’ шляхам усячэння афіксальнай часткі з абагульненнем семы хуткасці. У далейшым ’хуткі чалавек’ атрымлівае значэнне ’неспакойны’, адкуль і ’такі, што ўмешваецца ў чужыя справы’. Параўн. жыгун.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Ківу́ль ’хуткі аднаразовы рух’ (Нас.). Гл. ківель, ківаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
rapíd, rapíde
a ху́ткі, імклі́вы;
mit ~er Geschwíndigkeit з ху́ткасцю мала́нкі
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
◎ *Пахадзюшчы, походзюшчы ’хуткі, хуткі ў хадзьбе’ (ТС). Палескае. Суфікс ‑ушч‑(‑юшч‑) характэрны для аддзеепрыметнікавых прыметнікаў (параўн. драг. пыку́шчы ’пякучы’, помыту́шчы ’з добрай паняццю’, выдюшчы ’які добра бачыць’, нысу́шчы ’курыца’, якая часта нясецца’. Да па‑хадзіць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
prędki
1. скоры, хуткі; таропкі;
2. перан. жвавы, нецярплівы
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)