Ура́льский хребе́т Ура́льскі хрыбе́т.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Я́блоновый хребе́т Я́бланавы хрыбе́т.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спінны́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да спіны; які знаходзіцца на спіне, у вобласці спіны. Спінныя пазванкі. Спінныя плаўнікі.

•••

Спінная струна гл. струна.

Спінны мозг гл. мозг.

Спінны хрыбет гл. хрыбет.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

spine [spaɪn] n.

1. anat. пазвано́чнік, спінны́ хрыбе́т

2. bot., zool. калю́чка, іго́лка, шып

3. го́рны хрыбе́т

4. карашо́к кні́гі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

spinal column [ˌspaɪnlˈkɒləm] n. anat. пазвано́чнік, спінны́ хрыбе́т

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

хребе́т в разн. знач. хрыбе́т, -бта́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

rachis [ˈreɪkɪs] n. (pl.rachides)

1. anat. пазвано́чнік, хрыбе́т

2. bot. асцю́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Спі́на ‘задняя (у жывёл — верхняя) частка тулава’ (ТСБМ, ТС; лід., карэліц., мін., Сл. ПЗБ; браг., Шатал.), спі́на ‘хрыбет’ (Пятк. 2), ‘вільчык’ (Сл. ПЗБ); таксама спіна́, спэна́ ‘спіна’, ‘прадаўгаватая горка’ (ТС). Укр. спи́на, рус. спина́ ‘спіна’. Лічыцца запазычаннем праз ст.-польск. spina ‘хрыбет’ (параўн. націск) з лац. spīna ‘спінны хрыбет, пазваночнік’; гл. Міклашыч, 318; Брукнер, 509. Фасмер (3, 735) прапаноўвае яшчэ бачыць роднасць з лат. spina ‘прут’, лац. spīna ‘цёран; шып, хрыбет’, ст.-в.-ням. spinula ‘шпілька’, тахар. A spin‑ ‘крук, колышак’, с.-н.-ням. spîle ‘ражон’. Гл. яшчэ ЕСУМ, 5, 371; Трубачоў, Проспект, 81.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

hogback

[ˈhɔgbæk]

n.

стро́мкі хрыбе́т узго́рка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Джугджур (горны хрыбет) 4/184

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)