gala

[ˈgeɪlə]

1.

n.

урачы́стасьць f.; сьвя́та n., фэстыва́ль -ю m.

2.

adj.

урачы́сты, з урачы́стасьцямі; сьвято́чны; пара́дны

gala dress — пара́дны ўбо́р

gala night — га́ля-спэкта́кль

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

панегі́рык, ‑а, м.

1. У Старажытнай Грэцыі і Рыме — надмагільная пахавальная прамова, якая ўслаўляе подзвігі памёршага.

2. Празмерна хвалебны водзыў аб кім‑, чым‑н. [Генадзь:] — Яна [Міхаліна] прамову рыхтуе ў гонар завуча. Урачысты панегірык. Шамякін. // Пра літаратурны твор, які з’яўляецца хвалебным водзывам аб кім‑, чым‑н., пахвалой каго‑, чаго‑н. Панегірыкам, напрыклад, можна назваць рэцэнзію, у якой даецца занадта завышаная.. ацэнка таму ці іншаму літаратурнаму твору. А. Макарэвіч.

[Грэч. panēgyrikos (logos) — прамова на ўрачыстым сходзе.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

антрэ́

(фр. entree)

1) клоунскі нумар у цырку;

2) выхад аднаго або некалькіх выканаўцаў у балеце;

3) урачысты выхад касцюміраваных персанажаў у бальную залу (у сярэдневяковай Еўропе).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

о́да

(гр. ode = песня)

1) урачысты верш, прысвечаны якой-н. значнай падзеі або асобе;

2) вакальная або вакальна-інструментальная кампазіцыя, якая ўслаўляе якую-н. ідэю або асобу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

трыумфа́льны

(лац. triumphalis)

1) урачысты, пераможны, які праходзіць з незвычайным уздымам (напр. т-ае шэсце);

2) збудаваны ў гонар якой-н. перамогі, урачыстасці (напр. т-ая арка).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

state​1 [steɪt] n.

1. стан, стано́вішча;

a state of depression стан дэпрэ́сіі;

a state of mind настро́й;

a state of the facts факты́чны стан спра́вы;

a state of health стан здаро́ўя;

get into a state infml расхвалява́цца

2. по́мпа, пара́днасць;

state apartments пара́дныя пако́і;

a state call infml афіцы́йны візі́т;

the state coach карале́ўская пара́дная карэ́та;

a state occasion урачы́сты вы́падак;

of state урачы́сты

♦

lie in state ляжа́ць на по́куці, быць вы́стаўленым для развіта́ння (пра нябожчыка);

live in great state жыць раско́шна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ВЕ́НСКІ ФІЛАРМАНІ́ЧНЫ АРКЕ́СТР,

першы прафесійны канцэртны аркестр Аўстрыі, адзін са старэйшых у Еўропе. Напачатку наз. «Аркестравы персанал імператарскай прыдворнай оперы». Першы канцэрт адбыўся ў 1842 пад кіраўніцтвам аднаго з заснавальнікаў аркестра О.Нікалаі. З 1860-х г. штогод праводзіць цыкл з 8 нядзельных абанементных канцэртаў, канцэрт памяці Нікалаі, урачысты навагодні канцэрт з твораў венскай лёгкай музыкі і інш. З 1917 афіцыйны аркестр Зальцбургскіх фестываляў. У рэпертуары творы І.Гайдна, В.А.Моцарта, Л.Бетховена, Ф.Шуберта, Р.Шумана, І.Брамса, А.Брукнера, Г.Малера, Р.Вагнера, Р.Штрауса, П.Чайкоўскага і інш. У складзе аркестра каля 120 чал. Сярод дырыжораў: Малер, Брамс, Вагнер, Брукнер, Штраус, Дж.Вердзі, Ф.Дэсаф, Г.Рыхтэр, Ф.Вейнгартнер, Ф.Шальк, Ф.Мотль, К.Мук, А.Нікіш, Э.Шух, Б.Вальтэр, А.Тасканіні, К.Краўс, В.Фуртвенглер, К.Бём, Г.Караян.

т. 4, с. 89

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

formal

[ˈfɔrməl]

1.

adj.

1) фарма́льны; афіцы́йны (візы́т); урачы́сты; сухі́ (пакло́н, тон)

2) рэгуля́рны, сымэтры́чны

2.

n. informal

1) афіцы́йны ве́чар, які́ вымага́е вечаро́вага ўбо́ру

2) жано́чы вечаро́вы ўбо́р

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

склі́каць, склі́чу, склі́чаш, склі́ча; зак., каго-што.

1. Паклікаць, запрасіць куды‑н. (усіх, многіх); паклікаўшы, сабраць дзе‑н. (усіх, многіх). З прычыны завяршэння будаўніцтва дома гаспадар наладзіў урачысты баль, склікаў шмат гасцей. Лынькоў.

2. Сабраць удзельнікаў (якога‑н. сходу, парады, калегіяльнага органа і пад.) для работы, дзейнасці. Склікаць канферэнцыю. □ Вярнуўшыся, Курловіч склікаў праўленне і ўсё калгаснае начальства. Дуброўскі. Пазнаёміўшыся са справаю, Сямён Пятровіч склікаў падрыхтоўчае пасяджэнне суда. Капусцін.

скліка́ць, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е.

Незак. да склі́каць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паланэ́з

[польск. polonez, ад фр. (danse) polonaise = польскі танец]

1) урачысты польскі бальны танец, які выконваецца парамі ў размераным рытме, а таксама музыка да яго;

2) музычны твор у рытме гэтага танца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)