ко́жник мед., разг. скурані́к, -ка́ м.; ура́ч (ле́кар, до́ктар) па ску́рных хваро́бах.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

туберкулёзнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

1. Чалавек, хворы на туберкулёз.

2. Урач, спецыяліст па лячэнні туберкулёзу.

|| ж. туберкулёзніца, -ы, мн. -ы, -ніц (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

therapist [ˈθerəpɪst] n. ура́ч-тэрапе́ўт;

a beauty therapist касмето́лаг;

a speech therapist лагапе́д

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

радыёлаг, ‑а, м.

1. Вучоны, які займаецца вывучэннем радыеактыўнасці.

2. Урач, які карыстаецца метадамі радыетэрапіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Óberarzt

m -es, - ärzte гало́ўны [ста́ршы] ура́ч

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

паўабаро́та, м.

Паварот напалавіну. — Люда, — паклікаў урач, зрабіўшы паўабарота на парозе, — цябе ў штаб выклікаюць. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сардэ́чнік¹, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

1. Чалавек, які хварэе на сэрца.

2. Урач, спецыяліст па хваробах сэрца; кардыёлаг.

|| ж. сардэ́чніца, -ы, мн. -ы, -ніц (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

practitioner [prækˈtɪʃənə] n. практыку́ючы ўра́ч або́ юры́ст;

a general practitioner ура́ч агу́льнай пра́ктыкі, тэрапе́ўт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

алапа́т, ‑а, М ‑наце, м.

Урач, які ў процілегласць гамеапату прытрымліваецца звычайнай сістэмы лячэння. Назва дадзена гамеапатамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клініцы́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Урач, які працуе ў клініцы і, акрамя лячэння хворых, займаецца навукова-даследчай работай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)