брызе́нт
(рус. брезент, ад гал. presenning)
тоўстая непрамакальная парусіна; выкарыстоўваецца для вырабу палатак, чахлоў, тэнтаў і інш.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
◎ Кандзю́х ’жывот’ (Нас., чач., Мат. Гом.), ’тоўстая кішка свінні’ (Нас.), да кіндзюк (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Ла́ня (асудж.) ’вельмі тоўстая, здаровая жанчына’ (міёр., З нар. сл.). Да лань, ланках (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
драп-велю́р
(ад драп + велюр)
тоўстая шарсцяная або паўшарсцяная тканіна з варсістай паверхняй, з якой шыюць верхняе адзенне.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
ка́люс
(лац. callus = тоўстая скура, мазоль)
тканкавае новаўтварэнне ў раслін у месцах надрэзаў, трэшчын, якое садзейнічае зажыўленню ран.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Асмо́лак ’тоўстая жэрдка, да якой прымацоўваюцца кроквы’ (Жд.). Кандэнсавана з асмоленая жэрдка, асмалены друк, шост.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Ке́пша ’тоўстая непаваротлівая жанчына’ (Сл. паўн.-зах.). З літ. Параўн. літ. kepšys ’няўмека’ (там жа, 457).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Расцяцёха (растетёха) ’тоўстая непаваротлівая жанчына’ (Растарг.). Вытворнае ад тетёхать ’няньчыць’ (гл. цяцёхаць), што да гукапераймальнага цёх (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ры́пс ’тоўстая тканіна палатнянага перапляцення ў рубчык’ (ТСБМ), ’нанка’ (Шпіл.), ры́псавы ’нанковый’ (Шпіл.). З франц. reps ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дра́тва
(польск. dratwa, ад с.-в.-ням. drāt)
тоўстая прасмоленая або навошчаная нітка для шыцця абутку і іншых скураных вырабаў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)