op. cit.

= opus citatum – цытаваны твор

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

міра́кль, ‑я, м.

Сярэдневяковы вершаваны драматычных твор рэлігійнага характару.

[Ад лац. miraculum — цуд.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

музы́чны, -ая, -ае.

Які мае адносіны да музыкі.

М. інструмент.

М. вечар.

М. твор.

М. магазін.

М. кабінет.

Музычная драма.

М. вобраз.

|| наз. музы́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

памфле́т, -а, М -ле́це, мн. -ы, -аў, м.

Злабадзённы востры сатырычны твор (артыкул, брашура), звычайна палітычнага характару, накіраваны супраць каго-, чаго-н.

|| прым. памфле́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

прэлю́дыя, -і, мн. -і, -дый, ж.

1. Уступная частка музычнага твора.

П. да раманса.

П. да вялікіх падзей (перан.).

2. Невялікі музычны твор.

П. для фартэпіяна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

сюі́та, -ы, ДМ сюі́це, мн. -ы, сюі́т, ж.

Музычны твор, які складаецца з некалькіх рознахарактарных п’ес, аб’яднаных адзінствам задумы.

|| прым. сюі́тны, -ая, -ае.

С. цыкл.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

эле́гія, -і, мн. -і, -гій, ж.

1. Лірычны верш або музычны твор, прасякнуты пачуццём смутку, журбы, роздуму.

2. перан. Сум, журба, меланхолія.

|| прым. элегі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

аркестрава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

1. Выкласці (выкладаць) аркестравы музычны твор у выглядзе партытуры.

2. Перакласці (перакладаць) для аркестра які‑н. музычны твор. Аркестраваць фартэпіянную п’есу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кто́-то мест. хто́сьці (род., вин. каго́сьці, дат. каму́сьці, твор., пред. кі́мсьці), не́хта (род., вин. не́кага, дат. не́каму, твор., пред. не́кім).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

эцю́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. У выяўленчым мастацтве: твор, выкананы з натуры, які з’яўляецца першапачатковым накідам, эскізам, часткай будучага кампазіцыйнага цэлага.

2. мн. Маляванне фарбамі з натуры для практыкавання, загатоўкі эскізаў.

Пайсці на эцюды.

3. Невялікі твор навуковага, крытычнага і пад. характару, прысвечаны якому-н. асобнаму пытанню.

Лінгвістычныя эцюды.

4. Музычны твор віртуознага характару.

Эцюды Чэрні для цымбалаў.

5. Від задання (у музыцы, шахматнай гульні і пад.).

Зборнік эцюдаў для шахматыстаў.

6. Практыкаванне (звычайна імправізацыйнага характару), якое служыць для развіцця і ўдасканальвання тэхнікі артыстычнага майстэрства.

Паказаць э.

|| прым. эцю́дны, -ая, -ае (да 1, 3—5 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)