та́бель, ‑я, м.

1. Паслядоўны спіс, пералік чаго‑н. з указаннем даных адносна таго, што пералічваецца. На сцяне ў рамцы вісеў табель уліку надояў малака. Марціновіч. Дачка ўдалася ў матку: Працадзён адхапіла — Аж мала ў табелі месца. Панчанка. // Лісток паспяховасці вучняў. Зачыталі табель паспяховасці — адны тройкі [у Бельскага], толькі пяцёрка па рускай літаратуры, якую вяла сама Вера Адамаўна. Ермаловіч.

2. Спецыяльная дошка (або кніга) для ўліку прыходу на работу і адыходу з работы рабочых і служачых. [Зіна:] — У чалавека жонка хворая, спазніўся, ну я і не адзначыла ў табелі. Шыцік.

•••

Табель аб рангах — у дарэвалюцыйнай Расіі — суадносіны чыноў воінскага, цывільнага і прыдворнага ведамстваў па старшынству (рангах, класах), уведзеныя Пятром I.

Табель-каляндар — ліст, табліца, у якой па графах распісаны ўсе дні тыдня, месяцы і чыслы года.

[Ад ням. Tabelle — табліца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

table

[teɪbəl]

1.

n.

1) стол стала́ m.

2) стол (е́жа)

3) таблі́ца f., ро́ўная паве́рхня, ро́ўня f.

table of contents — зьмест (сьпіс разьдзе́лаў)

4) драўля́ная, каме́нная пліта́; скрыжа́ль f.

2.

v.t.

1) адклада́ць разгля́д (зако́напрае́кту, прапано́вы), кла́сьці пад сукно́

2) Brit. падава́ць на разгля́д (прапано́ву)

- set the table

- under the table

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

tablica

tablic|a

ж.

1. пліта, дошка;

~a ogłoszeń — дошка аб’яў;

~a pamiątkowa — мемарыяльная дошка;

~a rejestracyjna — нумарны знак;

2. дошка (школьная);

3. табліца;

~e logarytmiczne мат. табліцы лагарыфмаў; лагарыфмічныя табліцы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ДВАЙКО́ВАЯ СІСТЭ́МА ЛІЧЭ́ННЯ,

пазіцыйная сістэма лічэння з асновай 2. Мае толькі 2 знакі — лічбы 0 i 1. Лік 2 лічыцца адзінкай 2-га разраду і запісваецца ў выглядзе 10 (чытаецца: «адзін—нуль»), лік 4—3-га разраду і запісваецца як 100 і г.д. Кожная адзінка наступнага разраду ўдвая большая за папярэднюю. Каб лік, запісаны ў дзесятковай сістэме лічэння, запісаць у Д.сл., яго выражаюць праз ступені ліку 2, напр., 4510 = 1∙2​5 + 0∙2​4 + 1∙2​3 + 1∙2​2 + 0∙2​1 + 1∙2​0 = 1011012. Выкарыстоўваецца ў тэарэт. пытаннях і для апрацоўкі інфармацыі на лічбавых ЭВМ (уваходныя і выхадныя даныя прадстаўляюць у дзесятковай сістэме лічэння).

У Д.с.л. найб. проста выконваюцца ўсе арыфм. дзеянні, напр., табліца множання зводзіцца да роўнасці 11 = 1. Аднак гэта сістэма нязручная з-за грувасткага запісу лікаў, напр., лік 9000 у Д.с.л. будзе 14-разрадным. Каб скараціць даўжыню запісаў праграм для ЭВМ, кожныя 3 ці 4 двайковыя лічбы замяняюць адным сімвалам (з алфавіта 0, 1, ..., 7 або 0, 1, ..., 9, A B, C, D, E, F адпаведна) і атрымліваюць запіс у васьмярковай ці шаснаццатковай сістэме лічэння. Гл. таксама Лічэнне.

М.П.Савік.

т. 6, с. 73

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Tfel

f -, -n

1) до́шка (тс. класная)

an die ~ schriben* — піса́ць на до́шцы

den Schüler an die ~ rfen* — выкліка́ць ву́чня да до́шкі

2) пліта́, плі́тка

ine ~ Schokolde — плі́тка шакала́ду

3) пліта́, пане́ль, до́шчачка

4) таблі́ца

logarthmische ~n — матэм. лагарыфмі́чныя таблі́цы

5) (абе́дзенны) стол

die ~ dcken — збіра́ць на стол

zur ~ btten* [lden*] — запраша́ць да стала́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

калянда́р

(лац. calendarium)

1) даведачная табліца або кніжка, у якой пералічаны ўсе дні года з указаннем святочных і памятных дат (напр. адрыўны к.);

2) сістэма летазлічэння;

Юліянскі к. — летазлічэнне, уведзенае ў 46 г. да н.э. рымскім імператарам Юліем Цэзарам; у ім тры гады па 365 сутак чаргуюцца з высакосным, што мае 366 сутак (высакоснымі лічацца гады, лічбавае выражэнне якіх дзеліцца на 4); стары стыль;

Грыгарыянскі к. — летазлічэнне, уведзенае папай папам Грыгорыем XIII у 1582 г.; у ім лічэнне перасунута на 10 сутак наперад, каб ліквідаваць адставанне ад сонечнага календара, і выключаны з высакосных гады, лічбавае выражэнне якіх заканчваецца на 00, калі дзве першыя лічбы не дзеляцца на 4; новы стыль;

Рэспубліканскі к. — каляндар, які дзейнічаў у Францыі ў 1793—1805 гг.; у ім год пачынаўся 22 верасня і складаўся з 12 месяцаў, што насілі назвы, звязаныя са з’явамі прыроды па сезонах;

3) размеркаванне асобных відаў дзейнасці па днях, месяцах (напр. вытворчы к).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)