slant

[slænt]

1.

v.i.

1) нахіля́цца, схіля́цца

Most handwriting slants to the right — Лі́тары на пісьме́ перава́жна схіля́юцца напра́ва

2) насьвятля́ць тэндэнцы́йна

2.

n.

1) спад, схіл -у m.

a sharp slant — стро́мкі схіл

2) нахі́л -у m., схі́льнасьць f.

3) informal тэндэ́нцыя f.

3.

adj.

пахі́лы, пака́ты

•

- on the slant

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

печкуры́ Стромы схіл берага, у якім гняздзіцца калонія берагавых ластавак (печкуроў, або гранкоў) Riparia riparia L. (Віц.).

□ ур. Печкуры (схіл гары) каля в. Чарсвяны Уш.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

◎ Лаба́к 1 ’закот; трохвугольны схіл страхі над папярочнай сцяной·’ (Нар. сл., светлаг., ДАБМ, к. 230). Рэгіянальнае ўтварэнне ад лоб з (гл.) і суф. ‑ак < ‑akъ (Сцяцко, Афікс. наз., 146). Гл. таксама лабякі.

◎ Лаба́к 2 ’пярэдняе вясло’ (Мат. Гом.). Да лобі (гл.). Матывацыя: ’тое, што наперадзе’, параўн. лабавое шкло. Аналагічна ў іншых ’мовах, напр.: вепс. регатела (ад perą ’задні, дальні; карма, задок’ і тела ’вясло’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

накло́н

1. (действие) нахіле́нне, -ння ср.; схіле́нне, -ння ср.; нагіна́нне, -ння ср.;

2. (наклонное положение) нахі́л, -лу м.; (наклонение) нахіле́нне, -ння ср.;

3. (склон, спуск) схіл, род. схі́лу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узло́б'е Схіл гары, узгорак (Слаўг.). Тое ж узлобічча, узлобаўе (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

gradient

[ˈgreɪdiənt]

1.

n.

1) нахі́л, схіл, пака́т -у m. (даро́гі, чыгу́нкі, кана́лу)

2) Phys. градые́нт -а m.

2.

adj.

1) паступо́вы

2) пака́ты, узыхо́дны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

bleak [bli:k] adj.

1. змро́чны, хму́рны; безнадзе́йны;

a bleak smile су́мная ўсме́шка;

bleak prospects безнадзе́йныя перспекты́вы

2. хало́дны, сцюдзёны;

a bleak winter’s day сцюдзёны зі́мні дзень

3. го́лы; пусты́ (без раслін); адкры́ты для ве́тру;

a bleak hillside го́лы схіл гары́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Вырва 1 ’яма (ад дажджу)’ (Яшк.). Укр. ви́рва ’круты схіл гары, круча’, польск. wyrwa ’канава, яма, якая ўтварылася ад дзеяння вады’, чэш. мар. výrva ’тс’. Аддзеяслоўнае ўтварэнне ад вырваць (гл. рваць) (Махэк₂, 526; Нітшэ, 66). Адносна энанціасеміі значэнняў (’яма’ — ’круча’) гл. Талстой, Геогр., 98 і наст.

Вырва 2 ’вельмі бойкая і гарэзлівая дзяўчына’ (З нар. сл.). Рус. смал. лаянкавае слова вы́рва, польск. wyrwa ’насмешнік, франт’. Аддзеяслоўнае ўтварэнне ад вырваць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абры́ў м (круты схіл) Ábhang m -(e)s, -hänge;

2. Stéilwand f -, -wände;

3. (месца абрыва) Ábreißen n -s;

абры́ў ні́ткі Fádenbruch m -(e)s;

4. тэх Unterbréchung f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Néigung

f -, -en

1) схіл, нахі́л

2) схіле́нне, адхіле́нне

3) схі́льнасць, тэндэ́нцыя (zu D – да чаго-н., каго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)