Канцыля́рыя ’аддзел установы, заняты справаводствам’, ст.-бел.канцелярия, канцелярыя, канцлерея, канцлярыя, канцлярея, канслерия (пач. XVI ст.) ’тс’, запазычана са ст.-польск.kancelaria < пози, с.-лац.cancellaria ’тс’ < лац.cancellārius ’адзін з членаў варты ўладара, які, стоячы перад кратамі дзвярэй (суда), абвяшчаў яго загады’ < лац.cancelli ’агароджа’ (Слаўскі, 2, 43).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
stándrechtlich
a
1) па прыгаво́ру [прысу́ду] вае́нна-паляво́га суда́
2) па зако́нах вае́ннага ча́су
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
nisi[ˈnaɪsaɪ]conj. калі́ не;
decree nisilaw умо́ўная пастано́ва суда́ (набывае сілу з вызначанага тэрміну, калі да гэтага часу яна не будзе скасавана)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
ВАЕ́ННАЯ КАЛЕ́ГІЯ,
1) вышэйшы цэнтральны орган ваен. кіравання ў Расіі ў 18 ст. Створана ў 1717—20 замест ваен. прыказаў з мэтаю цэнтралізацыі ваен. кіравання. У 1802—12 рэарганізавана ў ваен.мін-ва.
2) Орган Вярхоўнага суда Рэспублікі Беларусь, які ажыццяўляе нагляд за судовай дзейнасцю ваен. судоў і разглядае аднесеныя да яе вядзення крымін. справы. Ваенная калегія існуе ў складзе Вярх.суда Расіі і ў інш. краінах СНД.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
знахо́джанне, ‑я, н.
1.Дзеяннепаводлезнач.дзеясл. знаходзіць (у 1, 2 знач.).
2.Станпаводлезнач.дзеясл. знаходзіцца (у 3 знач.). Абодва падсудныя былі бледныя: доўгае знаходжанне ў астрозе да суда налажыла на іх свой адбітак.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
апратэстава́ць, апратэсто́ўваць
1. protestíeren vi (што-н. gégen A); Protést éinlegen;
2.юрыд. (пастанову суда) Berúfung éinlegen; appellíeren vi (wégen G)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
се́сія
(лац. sessio = пасяджэнне)
1) пасяджэнні прадстаўнічага органа, суда, навуковай або грамадскай арганізацыі;
2) перыяд здачы экзаменаў у ВНУ і тэхнікумах.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
пастано́ва, ‑ы, ж.
1. Калектыўнае рашэнне. Пастанова камсамольскага сходу. Пастанова педсавета.// Тое, што абдумана і вырашана кім‑н. Затрымцела Ганна, пачуўшы рашучую пастанову Петруся, да горла падкацілася нешта, слёзы самі сабою...Нікановіч.
2. Распараджэнне дзяржаўнай установы. Пастанова Савета Міністраў. Пастанова суда.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
АРБІ́ТР
(лац. arbiter),
1) пасрэднік, член трацейскага суда, арбітражу.
2) Спартыўны суддзя, які сочыць за выкананнем правілаў гульняў, спаборніцтваў, ацэньвае іх вынікі і прымае рашэнні ў спрэчных выпадках.