атрупяне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Разм. Вельмі спалохацца, страціць самавалоданне; аслупянець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аблахма́ціцца, ‑ачуся, ‑ацішся, ‑аціцца; зак.

Разм. Абрасці барадой, валасамі, страціць акуратнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́петраць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак.

1. Высахшы, страціць свае якасці, колер і пад.

Пад гарачым сонцам і ветрам выпетрала трава.

2. Зрабіцца худым, сухім (перан., разм.).

Во выпетраў чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адме́рці, адамрэ; пр. адмёр, ‑мерла; зак.

Страціць жыццяздольнасці загінуць; стаць нежывым (пра часткі арганізма, расліны). Клеткі тканак адмерлі. Знізу сучкі на дрэве адмерлі. // перан. Страціць жыццяздольнасць; знікнуць (пра грамадскія з’явы, асаблівасці быту і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

gégenstandslos

a бязмэ́тны; неабгрунтава́ны

~ wérden — стра́ціць значэ́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Выпрага́цца ’высмажвацца, спальвацца; выбівацца з сіл’ (Нас.). Гл. пражыць. Сюды ж, магчыма, і вы́прагчыся ’здохнуць’ (Шатал.), г. зн. ’страціць апошнія сілы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

актуа́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць актуальнага; адпаведнасць запатрабаванням сучаснасці. Актуальнасць тэмы. Страціць актуальнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абезгало́сець, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Разм. Пра спевакоў — страціць голас; зрабіцца безгалосым.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абмарачы́цца, ‑рачуся, ‑рочышся, ‑рочыцца; зак.

Разм. У выніку працяглага кружэння страціць раўнавагу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́тхнуцца, ‑нецца; зак.

Страціць моц, пах. Вытхнуўся хрэн. Вытхнулася гарэлка. Вытхнуліся духі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)