◊ куды́ цябе́ пане́сла?разм wo bist du denn (wíeder) hin?
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
прэсбіяпі́я
(ад гр. presbys = стары + ops, opos = вока)
старэчае аслабленне акамадацыі вока ў выніку страты крышталікам здольнасці змяняць сваю крывізну; старэчая дальназоркасць.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
дра́піна, ‑ы, ж.
Неглыбокая ранка на целе або пашкоджанне на прадмеце ў выглядзе палоскі, зробленае чым‑н. тонкім і вострым. На нагах віднеліся крывавыя драпіны ад калючага іржэўніку.Кавалёў.Так не праходзіць дня без страты новай, Шчыт кулямёта ў драпінах увесь.Зарыцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
restitution
[,restɪˈtu:ʃən]
n.
1) вярта́ньне наза́д забра́нага
2) пакрыцьцё стра́таў, кампэнса́цыя f. (за стра́ты, пашко́джаньне ці скале́чаньне)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Ві́ня ’белая намаразь, якой пакрываюцца дрэвы зімой, іней’ (Мат. Гродз., Сцяшк. МГ). Фанетычны варыянт літаратурнай формы іней, в‑ прыстаўное, першапачаткова, відаць, было віняй м. р., як і навагр.ві́няй (З нар. сл.). Пасля страты канцавога ‑й слова віня перайшло ў разрад імёнаў ж. р.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Лазок ’грузіла ў рыбалоўных снасцях’ (Крыв.), лазні ’грузіла сеткі з каменьчыкаў’ (Браім, 42), укр.глазки ’алавяныя грузілы ў невадзе’. Да прасл.glazъ ’камень’. Параўн. польск.głaz ’камень, кавалак скалы’, ст.-чэш.hlazec ’від каменя’. Узнікла ў выніку страты пратэтычнага g‑ (Петлева, Этимология–76, с. 53).
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
benáchteiligen
vt рабі́ць шко́ду (каму-н.); абдзяля́ць
benáchteiligt sein — цярпе́ць стра́ты, быць пакрыўджаным
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
detriment
[ˈdetrɪmənt]
n.
пашко́джаньне, пакале́чаньне n.; шко́да f.; стра́та f.
without detriment to — бяз шко́ды, стра́ты для чаго́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Прыдме́та ’прыкмета’: буркаўкі ідуць па вадзе — апяць дошч пойдзіць — прыдмета такая (в.-дзв., Сл. ПЗБ). Верагодна, кантамінацыя слоў прыкме́та і прадме́т (гл.) з-за страты імі, асабліва апошнім, у жывой гаворцы ўласнай семантыкі, што магло адбыцца ў сувязі з іншамоўнасцю слова, гл. прадме́т. Параўн. аналагічныя рус.дыял.прадме́та ’тс’, придме́т ’тс’.