Марна́цыя ’псаванне, шкода’ (астрав., Сцяшк. Сл.). Да марнава́ць (гл. ма́рна). Суфікс ‑цыя ў размоўнай мове і зах.-бел. гаворках ужываецца для ўтварэння абстрактных назоўнікаў (драг. сміхо́цыя, штуке́нцыя). Аналагічна польск. marnacja ’марнаванне, страта’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
niepowetowany
niepowetowan|y
непапраўны; незваротны; незаменны;
~a strata — непапраўная страта
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
strata
strat|a
ж.
1. страта; згуба;
~a czasu — страта часу;
2. страта; урон; шкода; выдатак;
ponieść ~ę — панесці страты;
zyski i ~y — прыбыткі і страты (выдаткі);
~y w ludziach — чалавечыя страты; страты ў жывой сіле
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
брэш, ‑ы, ж.
1. Пралом, адтуліна, прабітая ў сцяне, у корпусе карабля і пад. артылерыйскім снарадам, мінай і пад. // Разрыў, парушэнне цэласнасці чаго‑н. Брэш у абароне праціўніка.
2. перан. Страта. Брэш у бюджэце.
•••
Прабіць брэш — панесці сур’ёзны ўдар, урон.
[Фр. brèche.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уце́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.
1. Страта чаго‑н. у выніку выцякання, высыпання і пад. Уцечка вады. Уцечка газу.
2. перан. Перамяшчэнне, пераход на другое месца работы. Уцечка рабочай сілы. // Недазволенае распаўсюджанне якіх‑н. звестак. Уцечка інфармацыі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дамніфіка́цыя
(ад лац. damnum = шкода + -фікацыя)
пацярпенне шкоды, страта маёмасці.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
дэле́цыя
(лац. deletio = знішчэнне)
страта аднаго з унутраных участкаў храмасомы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
bankruptcy
[ˈbæŋkrʌptsi]
n., pl. -cies
1) банкру́цтва n.
2) заняпа́д -у m., стра́та рэпута́цыі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
анартры́я
(гр. anarthria = расслабленне членаў)
страта органамі мовы здольнасці вымаўляць гукі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
анергі́я
(ад гр. anergos = не выкананы)
страта здольнасці рэагаваць на раздражняльнікі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)