пячоначны мох сям. маршанцыевых, які расце на старых мураваных сценах, вільготных скалах, у сырых зацененых месцах.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
рабаўні́цтва, ‑а, н.
Тое, што і рабаванне; грабежніцтва. Легіянеры часта рабілі налёты на сялянскія хаты, дзе займаліся рабаўніцтвам і катаваннем старых і малых.Бядуля.[Салавей:] — Забіраеце наш хлеб, вывозіце кароў. Гэта — рабаўніцтва, пан камендант.Грахоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
aged
[ˈeɪdʒɪd]1.
adj.
1) стары́
the aged woman — стара́я жанчы́на
2) старэ́чы
3) [ˈeɪdʒd] вы́сьпелы, уляжа́лы
aged cheese — вы́сьпелы сыр
4) у ве́ку
aged 50 — у ве́ку пяцьдзяся́т гадо́ў
2.[ˈeɪdʒɪd]
n. the aged
старэ́йшыя лю́дзі, стары́я pl.
a home for the aged — дом для стары́х
care for the aged — дагля́д стары́х
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
я́мнае Месца, дзе многа ям, выгараў на балоце, старых кар'ераў (Слаўг.). Тое ж я́мнуцце, я́мачча, я́мкіння (Слаўг.).
□в.Я́мнае Бых.
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
Schéma
n -s, -s i -ta
1) схе́ма
2) перан.пагардл. шабло́н, трафарэ́т
álles geht nach ~ F — усё ідзе́ [ро́біцца] па стары́х звы́чаях [па-старо́му]
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
мало́йчык, ‑а, м.
1.Уст. і нар.-паэт. Малады чалавек, хлопец; маладзец (у 1 знач.).
2.Пагард. Чалавек амаральных паводзін, які заслугоўвае асуджэння. Уварваўшыся ў вёску, эсэсаўскія малойчыкі без разбору забівалі старых, жанчын, дзяцей.Паслядовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пу́ня, ‑і, ж.
Вялікая халодная будыніна для захоўвання сена; адрына. За хатай — клець на каменным падмурку, цёплы хлеў, прасторная пуня, садок са старых і маладых дрэў.Хадкевіч.[Хлопцы] начавалі покатам на сене ў вялікай пуні.Грахоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
2. Кароткае паведамленне, заўвага, якія маюць дачыненне да каго‑, чаго‑н. У старых санскрыцкіх кнігах.. можна сустрэць шматлікія ўпамінанні аб накопленых у той перыяд ведах.«Полымя».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шмо́ткі, ‑так; адз. шмотка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.
Разм.зніж. Прадметы адзення, адзежа. [Чалавек:] — Паехалі твае шмоткі, дружа, на дэзінфекцыю.Мехаў.Вось якая наша бабка ўмеліца — са старых падраных шмотак і такую прыгожую посцілку выткала.Каліна.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Гаваркі́ ’гаварлівы, гаваркі’ (БРС, Янк. I, 57; Шат.; Касп.; Сцяшк. МГ), гаво́ркі ’гаварлівы, прыветлівы’ (Нас.). Рус.дыял.го́воркий, говорко́й, укр.говірки́й. У іншых слав. мовах няма. Здаецца, усх.-слав. новаўтварэнне па ўзору старых прыметнікаў на ‑к‑ (мадэль *govorъkъjь). Няма ў Трубачова, Эт. сл.