буршты́н, ‑у, м.

Скамянелая, жоўтая, празрыстая смала хвойных дрэў, якая ўжываецца для вырабу розных аздоб. Па беразе ўжо бегалі жвавыя хлапчукі, шукаючы выкінутага морам бурштыну. Сабаленка. — Глядзі, колькі там бурштыну, — сказала.. [Нэлі], высыпаўшы перад [Васілём] на стол жменю жаўтаватых каменьчыкаў. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

янта́р

(літ. gintaras)

бурштын, акамянелая празрыстая смала хвойных дрэў жоўтага колеру розных адценняў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Про́ставар ’вакса’ (Касп.). Утварэнне ад кораня прост‑ (гл. просты) і вар, якое, мусіць, як і ў рус. вар, мае тут значэнне ’шавецкая смала’. Просты, магчыма, меў значэнне ’самаробны’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Смаль ‘пах гару’ (Нас., Гарэц., Касп., Бяльк.), ‘смала ў люльцы’ (Бяльк.), сма́лінь ‘гар’ (Нар. сл.), смы́лінь ‘тс’ (Нар. лекс.), сма́ліна ‘тс’ (Нас.). Да смалі́ць (гл.) з рознымі суфіксамі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Смалі́на ‘сасна як матэрыял’ (“chwója, a jeżeli jest już materjałem — smalína”, Пятк. 1), смало́вае дзе́рэво ‘тс’ (Пятк. 1, ЛА, 1), смолі́на ‘сасна’, смо́льнік ‘хвойнік (зараснік, драўніна)’ (ТС). Да смала 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

tar

[tɑ:r]

1.

n.

1) смала́ f.

2) вар -у m. (смала́); дзёгаць-цю m.

2.

v.t.

1) смалі́ць, засма́льваць; ма́заць, насыча́ць смало́ю (напр. чо́вен)

2) Figur. пэ́цкаць

tarred by his own bad reputation — спэ́цканы сваёй благо́й сла́ваю

•

- tarred with the same brush

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

бензо́йны

(ад бензой)

які мае адносіны да бензою (напр. б-ая кіслата, б-ая смала).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

мі́ра​1

(гр. myron, ад myrrha = смала)

пахучы алей, які ўжываецца ў хрысціянскіх царкоўных абрадах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

капа́л

(ісп. copal)

цвёрдая выкапнёвая смала расліннага паходжання, якая выкарыстоўваецца для прыгатавання лакаў, лінолеуму і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

лейаго́м

(ад гр. leios = мяккі + фр. gomme = смала)

сорт дэкстрыну, які атрымліваецца пры падсмажванні бульбянога крухмалу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)