Zwíschenschicht

f -, -en прасло́йка, пракла́дка; праме́жкавы слой

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

spodni

ніжні; сподні;

~a warstwa — ніжні слой

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

надхрасто́чніца, ‑ы, ж.

Спец. Знадворны слой злучальнай тканкі храстка ў пазваночных жывёл і чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

патанчы́ць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што.

Зрабіць тонкім, танчэйшым. Патанчыць нітку. Патанчыць слой металу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трапасфе́ра, ‑ы, ж.

Ніжні асноўны слой зямной атмасферы, размешчаны да вышыні 8–18 км.

[Ад грэч. tropos — паварот і слова сфера.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фі́рнавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фірну; пакрыты фірнам. Фірнавыя снягі. Фірнавы слой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фотасфе́ра, ‑ы, ж.

У астраноміі — ніжні слой сонечнай атмасферы, які ўтварае бачную паверхню Сонца.

[Ад грэч. phos, phōtós — святло і sphaira — шар.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фрыцю́р, ‑у, м.

Глыбокі слой алею або жывёльнага тлушчу, у якім смажаць кулінарыя вырабы.

[Фр. friture.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

экзадэ́рма, ‑ы, ж.

Слой клетак, які звычайна знаходзіцца непасрэдна пад эпідэрмісам у карэннях раслін.

[Грэч. éxō і dermá — скура.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эндака́рд, ‑а і эндака́рдый, ‑я, м.

Спец. Слой эпітэлію, які высцілае ўнутры поласць сэрца.

[Ад грэч. éndon — унутры і kardía — сэрца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)