баро́ка, нязм., н.

Мастацкі стыль 16–18 стст., які атрымаў найбольшае распаўсюджанне ў архітэктуры і вызначаўся дэкаратыўнай пышнасцю дэталей. На Антокалі бялеў сваімі купаламі сабор Пятра і Паўла, яшчэ адзін цуд Вільні, перл барака. Арабей.

[Іт. barocco.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Konzíl

n -s, -e i -i¦en (царко́ўны) сабо́р

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Dom

m -s, -e

1) сабо́р

2) ку́пал

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

паме́сны

1. гіст. Feudál-, Gútsbesitzer-, Land-;

2.:

царк. паме́сны сабо́р ínnenkirchliches Konzíl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

усяле́нскі ökuménisch; Welt-;

усяле́нскі сабо́р ökuménisches Konzíl (праваслаўны, каталіцкі); Wéltkirchenkonferenz f -, -en (пратэстанцкі)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Субо́р ’натоўп, зборышча’ (маст., Нар. сл.), ’сходка’: субор дзеўкам; ’сабор’, ’куча камення’ (Станк.), субо́рна субо́та ’першая субота ў вялікі пост’ (ТС). Гл. субар; да апошняга параўн. збо́рна (збо́рава) субо́та ’тс’: идуть у цэркву люди, паминають радителяу (Талстая, Полес., 220), ад *sъ‑borъ, гл. браць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

minster

[ˈmɪnstər]

n., esp. Brit.

1) касьцёл у манастыры́

2) сабо́р -а m., вялі́кая царква́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ка́федра, ‑ы, ж.

1. Узвышэнне, памост для лектара або прамоўцы. Узысці на кафедру. □ Толькі кафедра ў выглядзе невялічкай тумбачкі была бедна абшыта паркалёвай матэрыяй, такога, як і плюш, колеру. Грамовіч. Леў Раманавіч стаў за кафедру і доўга не мог гаварыць ад хвалявання. Асіпенка.

2. Аб’яднанне выкладчыкаў і навуковых работнікаў адной або некалькіх блізкіх навуковых дысцыплін у вышэйшай навучальнай установе СССР. Кафедра гісторыі. Кафедра педагогікі. Пасяджэнне кафедры. Загадчык кафедры.

3. Пасада епіскапа, які кіруе епархіяй (першапачаткова — крэсла ў царкве для епіскапа).

4. Тое, што і кафедральны сабор (гл. сабор). Зазванілі ў дробныя званы ў праваслаўнай кафедры. Чорны.

[Ад грэч. kathédra — сядзенне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кафедра́льны:

кафедра́льны сабо́р Kathedrále f -, -n; Dom m -(e)s, -e (у нямецкамоўных краінах)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ökuménisch

a царк. сусве́тны

das ~e Konzíl — царк. усяле́нскі сабо́р

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)