вы́шчарыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.
Прыадкрыўшы рот, паказаць, выскаліць зубы. [Сука] вышчарыла зубы і забурчала, пачуўшы чалавека. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дабро́ты, -ро́т и -таў ед. нет (материальное благополучие) бла́га;
д. жыцця́ — бла́га жи́зни
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
Раззя́піць ’шырока раскрыць рот’ (Касп.), ръззяпе́ніць ’шырока расчыніць (дзверы)’ (ушац., Нар. лекс.), раззя́піцца ’адкрыцца, расчыніцца’, ’разінуць рот’, ’узняць крык, сварку’ (Юрч. СНЛ), рус. дыял. раззепа́й ’крыкун, гарлапан’ (пск., цвяр.), раззепа́ться ’пачаць шмат пазяхаць’. Ад зяпа (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Кілза́ць ’класці цуглі ў рот каню’ (ТСБМ). Гл. келзаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
хап, выкл. у знач. вык.
Разм. Ужываецца паводле знач. дзеясл. хапаць — хапнуць і хапануць, хапянуць. І Ягорка Ажывіўся, Хап цукерку З рук ды ў рот! Дзеружынскі. Хлапчук разявіў рот ад захаплення: — Вось гэта хараство! Вось гэта пекната! Не кветка — любата! І, не раздумваючы, — хап яе ў жменю... Валасевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
krzywić
незак. крывіць;
krzywić usta (twarz) — крывіць рот (твар)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
zasznurować
зак. зашнураваць;
zasznurować usta — набраць вады ў рот
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
зама́зать сов.
1. зама́заць, мног. пазама́зваць; (оконной замазкой) закітава́ць, мног. пазакіто́ўваць;
2. (запачкать) запэ́цкаць, мног. пазапэ́цкваць, забру́дзіць, мног. пазабру́джваць;
3. перен. зама́заць;
◊
зама́зать глаза́ зама́заць во́чы;
зама́зать рот зама́заць рот;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
gargle
[ˈgɑ:rgəl]
1.
v.t.
паласка́ць (го́рла, рот)
2.
n.
паласка́ньне n.; ва́дкасьць для паласка́ньня го́рла
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
крыві́ць, крыўлю́, кры́віш, кры́віць; кры́ўлены; незак., што.
1. Рабіць крывым, перакошаным, выгнутым.
К. абцасы.
2. Перакошваць у грымасе (пра твар, губы, рот і пад.)
К. губы.
◊
Крывіць душой — гаварыць няшчыра, не так, як падказвае сумленне.
|| зак. пакрыві́ць, -крыўлю́, -кры́віш, -кры́віць; -кры́ўлены і скрыві́ць, скрыўлю́, скры́віш, скры́віць; скры́ўлены.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)