flue
I [flu:]
n.
1) ю́шка f., дымахо́д -у m.
2) цеплаправо́д -у m.
3) труба́ ў арга́не
II [flu:]
n.
пух -у m., пушо́к -ка́ m.; камякі́, кло́кі пы́лу пад мэ́бляй
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
сырабо́йня Гумно (Пух. МДС, Сміл. Шат.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
Ляката́ць ’ляскатаць’, ’дрыжэць ад холаду’, ’сварыцца’ (Бір. Дзярж.; пух., Сл. ПЗБ; свісл., Сцяшк. Сл.). Гукапераймальнае. Да клеката́ць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Пуха́р ’дзьмухавец, адуванчык, Taraxacum officinale Web.’ (Касп.), пухарка ’порхаўка’ (даўг., Сл. ПЗБ), рус. пухарка ’тс’. Да пух (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
тапо́ля, ‑і; мн. тапо́лі, ‑яў; ж. і то́паль, ‑я і ‑ю; мн. то́палі, ‑яў; м.
1. ‑і, ж. і ‑я, м. Дрэва сямейства вярбовых. Пірамідальная таполя. □ Ціха пашумлівала .. лістамі маладая таполя. Кулакоўскі. Аднойчы .. [Лабановіч] заўважыў: летам у гарачы дзень падае снег! Гэта цвілі таполі і іх белы пух плаваў на ветры. Колас. Топаль, хоць і цвіце, насення не дае. «Беларусь».
2. ‑і, ж. і ‑ю, м.; толькі адз. Драўніна гэтага дрэва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
wool [wʊl] n.
1. шэрсць, во́ўна; руно́
2. шарсцяно́е валакно́; шарсцяна́я пра́жа; шарсцяны́я ні́ткі;
a ball of wool клубо́к во́ўны
3. ва́та; валакно́;
willow wool лы́ка;
poplar wool тапалі́ны пух
♦
draw/pull the wool over smb.’s eyes падма́нваць каго́-н., уво́дзіць каго́-н. у зман
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Ме́дзіць ’цэліць’ (пух., З нар. сл.). Да ме́ціць 2. Аб азванчэнні ц у інтэрвакальнай пазіцыі гл. Яшкін (там жа, 111).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Пе́рвіца ’сена першага ўкосу’ (пух., зэльв., Сл. ПЗБ; гродз., Скарбы), рус. арх. первица ’што-небудзь першае, новае’. Да * нервы (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Пэ́ўхнуць ’пыхнуць, лопнуць’: порхаўка пэўхне, як на яе паступіш (маст., Сл. ПЗБ). імітатыўны дзеяслоў, у аснове гукаперайманне *пэўх! < пух!, гл. пу́хаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ро́спушка ’карніз у грубцы’ (жытк., Мат. Гом.). Да раз‑/рос‑ (са значэннем ’пашырэнне ў аб’ёме’) і пушы́ць ’рабіць пушыстым’ < пух (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)