неабгрунтава́ны, ‑ая, ‑ае.

Які не мае дастатковага абгрунтавання, неабходных падстаў, доказаў. Неабгрунтаваная заява. Неабгрунтаваныя падазрэнні. □ Мініч стаяў задаволены і горды. Вучням стала няёмка за пусты і неабгрунтаваны смех са свайго таварыша. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Nüchternheit

f -

1) цвяро́засць

2) разва́жлівасць

3) пусты́ стра́ўнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

фрыво́льны

(фр. frivole, ад лац. frivolus = дурны, пусты)

легкадумны, блізкі да непрыстойнага (напр. ф-ыя размовы).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

мех¹, ме́ха, мн. мяхі́ і мяхо́ў, м.

1. Тара з палатна для захоўвання і перавозкі сыпучых цел, дробных рэчаў і пад.

Палатняны м.

2. Мера для чаго-н. сыпкага.

Пазычыць м. бульбы.

◊

Біцца за пусты мех (разм.) — настойліва даводзіць відавочнае, за што няма патрэбы спрачацца.

Нагаварыць мех з торбай — нагаварыць многа і абы-чаго.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Пушчы́ны ’смецце, амецце’ (ТС). Да пусты ’непатрэбны, дрэнны’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

shallow [ˈʃæləʊ] adj.

1. плы́ткі, неглыбо́кі;

shallow waters мелкаво́ддзе

2. derog. павярхо́ўны, пусты́;

a shallow writer несур’ёзны пісьме́ннік;

a shallow mind пуста́я галава́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

досу́жий разг.

1. (свободный) во́льны;

досу́жее вре́мя во́льны час;

2. (пустой) пусты́;

досу́жие разгово́ры пусты́я размо́вы; (сплетни) плёткі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

frivolous

[ˈfrɪvələs]

adj.

1) пусты́; легкаду́мны, несур’ёзны, дурны́

2) фрыво́льны, нява́жны; малава́жны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

fruitless

[ˈfru:tləs]

adj.

1) бескары́сны; дарэ́мны, ма́рны

2) неўрадлівы; пусты́ (цьвет, зямля́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

gaunt

[gɔnt]

adj.

1) схудне́лы, змарне́лы; худы́

2) пусты́, го́лы й пану́ры

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)