◎ Прага́ра ’пражора’ (Сцяшк. Сл.). Запазычанне з літ. pragaras ’тс’. Сюды ж прага́рпы ’працавіты’ (тамсама), відаць, ’прагны да работы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ráffgierig, ráffig

f пра́гны, хці́вы; (і)рва́цкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

éhrsüchtig

a пра́гны да сла́вы; ганары́сты, фанабэ́рысты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

про́жар, ‑а, м.

Разм. груб. Пражэрлівы, прагны да яды чалавек. [Касперыч] варушыў сківіцамі, як жорнамі, малоў сала і хлеб, а потым, таксама па-воўчы, глытаў іх. І вочы яго блішчалі, як у воўка.. — Ось прожар, дык прожар! Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

aspiring

[əˈspaɪərɪŋ]

adj.

1) пра́гны да паша́ны (сла́вы, ула́ды), амбі́тны

2) які́ ўздыма́ецца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

nienasycony

1. ненасытны; прагны;

2. фіз., хім. ненасычаны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

łasy

ласы;

łasy na zaszczyty — прагны да пашаны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

vergnǘgungssüchtig

a пра́гны да заба́ў, які́ лю́біць заба́вы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

héißhungrig

a

1) ве́льмі [на́дта] гало́дны

2) сква́пны, пра́гны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

хапу́га, ‑і, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑пузе, Т ‑ай (‑аю), ж.

Разм. Той, хто хапае; прагны да нажывы; хабарнік, злодзей. Абнюхаў гэты ціхі кут Якісьці поп-хапуга, Царкву рашыў паставіць тут, Зрабіць святым паслугу. Жычка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)