bylaw
[ˈbaɪlɔ]
n.
1) стату́т арганіза́цыі
2) пабо́чны, другара́дны зако́н або́ пра́віла
3) Brit. зако́н, уве́дзены мясцо́вымі ўла́дамі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
determinate
[dɪˈtɜ:rmɪnət]
adj.
1) вы́значаны, акрэ́сьлены; азна́чаны
2) усталява́ны
a determinate rule — усталява́нае пра́віла
3) пава́жны, станаўкі́, рашу́чы
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
maxim
[ˈmæksɪm]
n.
1) сэнтэ́нцыя, ма́ксіма f., афары́зм -у m.; пры́казка f.
2) пры́нцып -у m.; пра́віла паво́дзінаў
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ланцуго́вы Kétten-;
ланцуго́вая перада́ча тэх Kéttenantrieb m -(e)s, -e, Kéttengetriebe n -s, -;
ланцуго́вая рэа́кцыя фіз Kéttenreaktion f -, -en;
ланцуго́вае пра́віла матэм Kéttenrechnung f -, Kéttensatz m -es
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
трайны́ dréifach;
трайно́е пра́віла матэм Dréisatzrechnung f -, Dréisatz m -es;
у трайнм паме́ры dréimal so viel, um das Dréifache;
трайн скачо́к спарт Dréisprung m -(e)s, -sprünge
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Мода ’пэўныя густы, звычаі, прывычкі (асабліва ў адзенні), у грамадскім асяроддзі’ (ТСБМ, Жд. 1, Шат., Сл. ПЗБ), моды ’узор у клеткі на палатне’ (бяроз., Сл. Брэс.; ТС, Сцяц.), модзіць, модзіцца ’моднічаць, хітрыць’ (Сцяц., Сл. ПЗБ), модна, монна, модне ’незвычайна, мудрагеліста’ (Сл. ПЗБ). З польск. moda, якое пры пасрэдніцтве ням. мовы з франц. mode < лац. modus ’спосаб’, ’мера’, ’правіла’, ’прадпісанне’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Веснаво́е ’рунь’ (добр., Мат. Гом.), рус. свярдл. весня́ ’рунь, усходы азімага жыта’. Да вясна́ (гл.). Як правіла, рунь абазначае ’ўсходы азімых’, на поўдні ж Беларусі рунь (уру́на, вру́но, уру́нь) ’усходы збожжавых восенню і вясной’. Яр, ярына маглі, відаць, абазначаць не толькі вясеннія ўсходы, але і ўсходы азімых. Тады веснаво́е выцясняе яраво́е як ідэнтычнае ў адрозненне ад яравых ’яравых раслін’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Grúndsatz
m -es, -sätze асно́ўнае пра́ві- ла, пры́нцып; аксіёма
es sich zum ~ máchen — узя́ць сабе́ за пра́віла
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
інтро́н
(англ. intron, ад intervening sequence = прамежкавая паслядоўнасць)
участак гена эўкарыётаў, які, як правіла, не нясе генетычнай інфармацыі, што адносіцца да сінтэзу бялку.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
basic
[ˈbeɪsɪk]
1.
adj.
1) гало́ўны; асно́ўны; пачатко́вы
2) Chem. асно́ўны
2.
n.
гало́ўная ча́стка; асно́ўны пры́нцып, асно́ўнае пра́віла
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)