séhnsüchtig, séhnsuchtsvoll

a по́ўны тугі́, по́ўны (па́лкага) жада́ння

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

пава́жны, -ая, -ае.

1. Важны, поўны годнасці, самавітасці.

Хадзіць з паважным выглядам.

2. Спакойны, павольны.

Паважныя рухі.

3. Немалады.

П. ўзрост.

|| наз. пава́жнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

адча́йны, -ая, -ае.

1. Поўны адчаю; надзвычай цяжкі, роспачны, безвыходны.

А. крык.

Адчайнае становішча.

2. Рашучы, адважны, рызыкоўны, дзёрзкі.

А. чалавек.

|| наз. адча́йнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

преиспо́лненный книжн.

1. прич. напо́ўнены, перапо́ўнены;

2. прил. по́ўны (чаго); прася́кнуты (чым);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

рэфле́ксія, ‑і, ж.

Кніжн. Роздум, поўны сумненняў, хістанняў; аналіз сваіх думак і перажыванняў. Студэнт у дваццаць шэсць гадоў. Піша няўдалыя вершы, якія не друкуюць. Поўны няўпэўненасці, рэфлексы. Навуменка.

[Ад лац. reflexio — адлюстраванне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

амбіцы́йны, ‑ая, ‑ае.

Поўны амбіцыі, з амбіцыяй. Амбіцыйная заява.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усёахо́пнасць, ‑і, ж.

Поўны, усебаковы ахоп. Усёахопнасць з’яў рэчаіснасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

соверше́нный​I

1. (обладающий совершенством) даскана́лы;

2. (полный, несомненный, окончательный) по́ўны, канчатко́вы; (абсолютный) абсалю́тны;

соверше́нная пра́вда абсалю́тная пра́ўда;

соверше́нное число́ мат. по́ўны лік;

соверше́нные лета́ ста́лыя гады́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

надзьму́ты, -ая, -ае.

1. Важны, ганарысты, поўны пыхі.

Ён заўсёды нейкі н.

2. перан. Пакрыўджаны, незадаволены, сярдзіты, які выражае крыўду.

Н. выгляд.

|| наз. надзьму́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

гармані́чны, -ая, -ае.

1. гл. гармонія.

2. Мілагучны, стройны.

Гарманічныя гукі.

3. Поўны гармоніі (у 1 знач.), стройнасці.

Гарманічныя рухі.

Гарманічныя фарбы.

|| наз. гармані́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)