зяме́ц, ‑мца, м.
Абл. Пчаляр. — [Мядзведзь] прыносіў мёду, хлеба і ўсяго, што [у]давалася сцягнуць на полі ў мужыкоў, у вуллях, у зямца і абы-дзе. Гарэцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
камуні́ст, ‑а, М ‑сце, м.
Член камуністычнай партыі. Камуністы аблічча краіны змяняюць, Упрыгожваюць гарадамі, садамі, Небывалыя ў полі расцяць ураджаі, Азараюць зямлю залатымі агнямі. Танк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
папарва́ць, ‑рву, ‑рвеш, ‑рве; ‑рвём, ‑рвяце; зак., што і чаго.
Разм. Рваць доўга, неаднаразова; вырваць, сарваць многа чаго‑н. Папарваць ільну на полі. Папарваць яблыкаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Або́рак ’абворанае кругом месца; невялікі лужок на полі, наўкол якога ралля’ (Нас., Бяльк., Юрч., Гарэц., Касп., Прышч. дыс.), аборачак, абурочак ’астравок у полі, дзе растуць дрэвы’ (КСТ) < аб‑араць. Досыць нерэгулярнай здаецца акцэнтуацыйна-словаўтваральная мадэль, нехарактэрная для ўсходнеславянскіх моў. Можна меркаваць, што слова было запазычана з польскай мовы, аднак адпаведнае слова-крыніца не выяўлена.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
по́ле ср., в разн. знач. по́ле;
жы́тняе п. — ржано́е по́ле;
палі́ кні́гі — поля́ кни́ги;
палі́ капелюша́ — поля́ шля́пы;
спарты́ўнае п. — спорти́вное по́ле;
п. шчыта́ — (в геральдике) по́ле щита́;
п. дзе́яння — по́ле де́ятельности;
○ магні́тнае п. — магни́тное по́ле;
сілаво́е п. — силово́е по́ле;
бі́тае п. — шахм. би́тое по́ле;
◊ у по́лі зро́ку — в по́ле зре́ния;
п. бо́ю (бі́твы) — по́ле бо́я;
у чы́стым по́лі — в чи́стом по́ле;
шука́й ве́тру ў по́лі — ищи́-свищи́; ищи́ ве́тра в по́ле;
аднаго́ по́ля я́гады — одного́ по́ля я́годы;
адна́, як былі́нка ў по́лі — одна́, как были́нка в по́ле;
благу́ю траву́ з по́ля вон — посл. худу́ю траву́ с по́ля вон;
во́льнаму во́ля, шалёнаму п. — посл. во́льному во́ля, а шально́му по́ле;
шука́й до́лі ў чы́стым по́лі — посл. ищи́ до́ли в чи́стом по́ле
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
hummock
[ˈhʌmək]
n.
1) малы́ узго́рачак, паго́рак -ка m.
2) ледзяна́я глы́ба (на по́лі), таро́с -а m.
3) ро́йсты pl. only (за́расьнік на бало́це)
hummocks — куп’ё n.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
лаго́да ж., разг.
1. лад м.;
жыць у ~дзе — жить в ладу́;
2. благода́ть;
у по́лі така́я л. — в по́ле така́я благода́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
ахарашы́цца, ‑рашуся, ‑рошышся, ‑рошыцца; зак.
Разм. Тое, што і абхарашыцца. Шпакі, паснедаўшы у полі, Пад скрып санлівы жураўля І перадражняць цябе ўволю, І ахарошацца здаля. Гаўрусёў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
відне́цца, ‑еецца; незак.
Быць відным, быць у полі зроку. Направа, у аддаленні, віднеецца чырвоны сцяг. Пестрак. Фурманка.. павярнула на грэблю і яшчэ доўга віднелася там. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пярэ́сціцца, ‑ціцца; незак.
Тое, што і пярэсціць 1 (у 3 знач.). Рознакаляровыя хусткі і шапкі блішчаць на сонцы, пярэсцяцца, нібы невядомыя расліны на дзівосным полі. Бядуля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)