Verbum

анлайнавы слоўнік

ВО́СПА ВЕТРАНА́Я,

вятранка, масавая востразаразная інфекц. хвароба чалавека. Узбуджальнік — фільтроўны вірус — перадаецца ад хворага паветрана-кропельным шляхам. Інкубацыйны перыяд 13—17 дзён. Павышаецца т-ра, на скуры з’яўляецца высыпка, у поласці рота і глоткі — язвачкі, запаленне дыхальных шляхоў. У перахварэлых на воспу ветраную выпрацоўваецца стойкі імунітэт.

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

серо́зны

(ад лац. serum = сываратка)

1) які выдзяляецца абалонкай, што высцілае ўнутраныя поласці цела (брушыну, плеўру і інш.);

2) які мае адносіны да абалонкі, што высцілае ўнутраныя поласці цела і змешчаныя ў іх органы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

брыжэ́йка

(ад брыжы)

складка брушыны, якой унутрыбрушныя органы прымацоўваюцца да задняй сценкі брушной поласці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

перытонеаскапі́я

(ад гр. peritonaion = брушына + -скапія)

агляд брушной поласці эндаскопам, які ўводзіцца праз траакар.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

полісеразі́т

(ад полі- + гр. serum = сываратка)

запаленне серозных абалонак, якія высцілаюць вялікія поласці арганізма.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рынаскапі́я

(ад гр. rhis, -inos = нос + -скапія)

метад даследавання насавой поласці пры дапамозе рынаскопа.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

стаматаско́п

(ад гр. stoma, -atos = рот + -скоп)

прыбор з люстэркам для агляду поласці рота.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сце́нка¹, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

1. гл. сцяна.

2. Бок якога-н. пустога прадмета; абалонка якога-н. унутранага органа, поласці.

С. шафы.

С. страўніка.

3. перан. Шчыльны, самкнуты рад байцоў у кулачнай бойцы.

С. кінулася на сценку.

4. Прадмет мэблі ў выглядзе шырокай на ўсю сцяну шафы са шматлікімі секцыямі разнастайнага прызначэння (разм.).

Старамодная с.

◊

Паставіць да сценкі (разм.) — расстраляць.

Прыперці да сценкі каго (разм.) — сілай прымусіць зрабіць што-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ВІ́ЛАЧКАВАЯ ЗАЛО́ЗА,

валляковая залоза, тымус (thymus), цэнтральны орган лімфоіднага кроваўтварэння і імуннай сістэмы пазваночных жывёл і чалавека. Знаходзіцца ў грудной поласці; у чалавека долькі яе размяшчаюцца справа і злева ад трахеі. Звонку ўкрыта злучальнатканкавай капсулай. У большасці відаў арганізмаў складаецца з 2—3 долек, падзеленых перагародкамі на больш дробныя.

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ва́дкасць, ‑і, ж.

1. Рэчыва, якое мае ўласцівасць цячы і набываць форму той пасудзіны, у якой яно знаходзіцца. Бутэлька з вадкасцю.

2. Уласцівасць вадкага.

•••

Бардоская вадкасць — хімічны сродак, які выкарыстоўваецца для барацьбы з грыбковымі і бактэрыяльнымі хваробамі раслін.

Спіннамазгавая вадкасць — вадкасць, якая напаўняе ў пазваночных жывёл і ў чалавека поласці спіннога і галаўнога мозгу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)