дыфіра́мб, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. У старажытных грэкаў: урачыстая харавая песня ў гонар бога Дыяніса.

2. перан. Перабольшаная пахвала; усхваленне.

Спяваць дыфірамбы каму-, чаму-н.

|| прым. дыфірамбі́чны, -ая, -ае.

Дыфірамбічныя вершы (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Тарыбу́шка ’вясёлая жартаўлівая песня’ (беласт., Сл. ПЗБ). Няясна, параўн. тарару́шкі (гл. тарарашкі).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

catchy [ˈkætʃi] adj.

1. лёгказапаміна́льны;

a catchy song пе́сня, яку́ю лёгка запо́мніць

2. кі́дкі; які́ прыцягвае ўва́гу

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ле́бедзь, -я, мн. -і, -яў, м.

Вялікая вадаплаўная птушка сямейства качыных з доўгай выгнутай шыяй.

Чорны л.

Л. ляціць к снегу, а гусь — к дажджу (прыказка).

◊

Лебядзіная песня — апошняе праяўленне таленту.

|| прым. лебядзі́ны, -ая, -ае.

Л. пух.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

гусля́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гусляра, належыць яму. Гуслярская песня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кама́рынская, ‑ай, ж.

Руская народная танцавальная песня, а таксама танец пад гэту песню.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

warble​1 [ˈwɔ:bl] n.

1. hum. пе́сня, мело́дыя

2. шчэ́бет, шчабята́нне (птушак); по́шчак (салаўя)

3. lit. журчэ́нне, цурчэ́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Tánzlied

n -(e)s, -er танцава́льная пе́сня [мело́дыя]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Trínklied

n -(e)s, -er засто́льная пе́сня

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Vólkslied

n -(e)s, -er наро́дная пе́сня

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)