па́сынак, ‑нка, м.

1. Няродны сын для мужа ці жонкі ў сямі (родны аднаго з іх). Раіна разумела, што Лёнік не сваё дзіця Антосю, пасынак. Марціновіч. [Мачыха] адчувала холад, якім заўсёды веяла на яе ад падчарыцы і пасынка, аднак гэта яе вельмі не абыходзіла. Васілевіч. // перан. Пра таго, хто пераносіць якія‑н. нягоды, пра каго мала клапоцяцца, каму мала ўдзяляюць належнай увагі. Узняўся гоман пратэсту: чаму гэта ў раёне ёсць сынкі і пасынкі? Дуброўскі.

2. Бакавы парастак, атожылак у расліны. Вакол свежага зрэзу вярба выкінула цесны круг крывава-зялёных пасынкаў. Гарбук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

kieł

м.

1. ікол;

kieł słonia (mamuta) — бівень слана (маманта);

szczerzyć kły — шчэрыць зубы;

wziąć na kieł перан. занаравіцца, занатурыцца;

2. разм. парастак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

по́росль ж.

1. (побеги) па́расткі, -каў ед. па́растак, -тка м.; па́сынкі, -каў, ед. па́сынак, -нка м.;

2. (заросль) па́раснік, -ку м.; за́раснік, -ку м.;

2. перен. (потомство, молодое поколение) мо́ладзь, -дзі ж., маладня́к, -ку́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узвы́сіцца, ‑вышуся, ‑высішся, ‑высіцца; зак.

1. Паэт. Узняцца ўвысь, увышыню; падняцца вышэй навакольнага. Кожны парастак прагнуў Узвысіцца дрэвам магутным, Кожны лісцік хацеў Разрасціся ў агромністы ліст. Гілевіч.

2. Дасягнуць больш высокага грамадскага становішча або значэння; узняць свой аўтарытэт. [Высоцкі:] Масква яшчэ больш узвысілася над светам, як сімвал свабоды. Гурскі. [Белавус] убачыў смешную фанабэрыю чатырох маладых хлопцаў, іх наіўнае жаданне ўзвысіцца ў вачах дзяўчыны, якая падабалася. Савіцкі.

3. Павысіцца, стаць больш рэзкім, гучным (пра голас). Гугнявы голас перакладчыка ўзвысіўся ў такой меры, што строй аж жахнуўся. Сабаленка.

4. Узрасці (пра цэны і пад.). Плата за ўваход у музей узвысілася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

set​1 [set] n.

1. набо́р, кампле́кт, серві́з;

a complete set of Dickens по́ўны збор тво́раў Ды́кенса;

a tea set серві́з для гарба́ты

2. ко́ла людзе́й (звязаных агульнымі інтарэсамі);

literary sets літарату́рныя ко́лы

3. прыбо́р;

a toilet set туале́тны прыбо́р

4. фо́рма, лі́нія, абры́с;

a set of shoulders лі́нія плячэ́й, разваро́т

5. дэкара́цыя

6. малады́ па́растак

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sprout

[spraʊt]

1.

v.i.

1) узыхо́дзіць; пуска́ць па́расткі

Seeds sprout — Насе́ньне прараста́е

2) распуска́цца

Buds sprout in the spring — Пупы́шкі распуска́юцца ўве́сну

3) ху́тка, шпа́рка разьвіва́цца

2.

n.

1) па́растак, ато́жылак -ка m.

2) малы́ хлапе́ц

•

- sprouts

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

отро́сток

1. бот. гучо́к, -чка́ м.; (большой) гук, род. гука́ м.; (побег) па́растак, -тка м.; (отпрыск) ато́жылак, -лка м.; (у травянистых растений) па́сынак, -нка м.;

2. анат. адро́стак, -тка м.;

отро́сток слепо́й кишки́ адро́стак сляпо́й кі́шкі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Keim

m -(e)s, -e

1) па́растак, заро́дак

~e tréiben* — прараста́ць, пуска́ць па́расткі

etw. im ~e erstícken — задушы́ць што-н. у заро́дку

2) мед. мікро́б

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

pęd, ~u

м.

1. імклівы, хуткі рух; бег; палёт;

2. імкненне; памкненне;

3. парастак;

4. фіз. імпульс;

owczy pęd — статкавае пачуццё;

nabrać ~u уст. разагнацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

cutting

[ˈkʌtɪŋ]

1.

n.

1) адрэ́заны па́растак, чарано́к -ка́ m.

2) вы́цінка з газэ́ты

3) рэ́заньне, вырэ́званьне n.

2.

adj.

1) балю́чы, во́стры, кры́ўдны, ко́лкі, зье́длівы

a cutting remark — кры́ўдная заўва́га

2) прані́зьлівы (ве́цер)

3) дасьці́пны, тра́пны, ко́лкі (заўва́га)

•

- cuttings

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)