expedition [ˌekspəˈdɪʃn] n.

1. экспеды́цыя;

plan/lead an expedition планава́ць/узнача́льваць экспеды́цыю;

go on an expedition to the North Pole накірава́цца з экспеды́цыяй на Паўно́чны по́люс

2. вы́лазка (паездка, паход групы асоб)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

służbowy

służbow|y

службовы;

samochód ~y — службовы аўтамабіль;

wyjazd ~y — службовая паездка; камандзіроўка;

drogą ~ą — у службовым парадку

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Качэ́ўе ’стаянка качэўнікаў, а таксама мясцовасць, на якой качуюць’, качэўнікі ’народ, племя, якія вядуць качавы спосаб жыцця’, качавы́ ’які не мае аселасці; вандроўны’, ’звязаны з частай пераменай месца жыхарства’ (ТСБМ); качава́ць ’весці неаселы спосаб жыцця’. Ужо ў ст.-рус. мове было слова кочевати. Гэта запазычанне з цюрк. моў. Параўн. уйг., чагат. köč ’паездка, падарожжа, перасяленне’, köčmäk ’качаваць’. Гл. Фасмер, 2, 357. Корань köč‑ ’качаваць’ сустракаецца ў многіх цюрк. мовах. Параўн. яшчэ Шанскі, 2, К, 362.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

экску́рсія

(лац. excursio = паездка)

калектыўнае наведванне музея, выстаўкі, гістарычнага помніка, выдатных мясцін з вучэбнай або культурна-асветніцкай мэтай, а таксама група ўдзельнікаў такога наведвання.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Schífffahrt

f

1) - суднахо́дства; морапла́ванне

~ tréiben* — займа́цца пераво́зкамі па ва́дзе́

2) -, -en пае́здка на парахо́дзе [караблі́]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

хапо́к, ‑пка, м.

1. Разм. Тое, што і ахапак. Кладзі на плыт хапок атавы, Пад галаву закладвай рукі, — І слухай, як рака каўтае вугроў, нібы вудоўі, пругкіх. Барадулін.

2. Рэзкі, кароткі рух; рывок. За адзін хапок.

•••

На хапок (хапка) — спяшаючыся, не затрачваючы многа часу. Паездка ў лес на хапок канчалася той ці іншай непрыемнасцю. Ермаловіч. Прыпяць не любіць тых, што бяруцца за справу на хапка. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

экску́рсія, ‑і, ж.

1. Наведванне (звычайна калектыўнае) чаго‑н., паездка, прагулка куды‑н. з навуковай, адукацыйнай ці іншай мэтай. Экскурсія ў музей. □ Экскурсія закончылася, але нікому з вучняў не хацелася пакідаць завод — так тут усё было цікава, захапляюча. Рунец.

2. Разм. Група ўдзельнікаў такой паездкі, прагулкі, наведвання. І вось аднойчы, ужо сярод лета, на Манін агарод прыйшла цэлая экскурсія: старшыня калгаса, брыгадзіры і Іван Навумавіч. Якімовіч.

[Ад лац. excursus — вылазка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

trip​1 [trɪp] n.

1. пае́здка, экску́рсія, пахо́д, каро́ткае падаро́жжа; рэйс;

a business trip камандзіро́ўка;

go on/make/take a trip адпраўля́цца ў падаро́жжа

2. спатыкне́нне, спо́тык;

make a trip спатыкну́цца

3. sport падно́жка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

уік-э́нд

(англ. week-end, ад week = тыдзень + end = канец)

час адпачынку і забаў ад суботы да панядзелка; загарадная паездка з мэтай адпачынку ў гэты час.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Héimfahrt

f - пае́здка дамо́ў, вярта́нне, даро́га наза́д

die ~ ántreten* — адпраўля́цца на радзі́му, выпраўля́цца (у даро́гу) дадо́му

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)