Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ánschneiden
*vt
1) надраза́ць
2) тэх. рабі́ць надрэ́зку
3) зачапі́ць (тэму)
éine Fráge ~ — падыма́ць пыта́нне
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
hoist
[hɔɪst]1.
v.t.
падыма́ць, уздыма́ць (сьцяг, ве́тразь, груз)
2.
n.
1) падыма́ньне, падня́цьце n., пад’ём -у m.
2) ліфт для падыма́ньня гру́зу, пад’ёмнік -а m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
марга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
1. Міжвольна падымаць і апускаць павекі. Мікіта Уласавіч стаяў збоку і толькі часта-часта маргаў.., нібы ў вочы яму трапіла нейкая парушына.Шуцько.Юрка маўчаў, толькі неяк жаласліва маргаў вачыма.Кулакоўскі.
2. Падаваць знак каму‑н. рухам павек, падморгваць. Пан Забжэцкі маргаў [дзецям] з-за стала, ківаў, пагражаў, маўляў: «Я вам пакажу!»Сабаленка.
3.перан. Тое, што і міргаць (у 2 знач.). Лямпачка маргае. Газоўка маргае.
4.перан.Разм. Упускаць зручны момант; зяваць. Лета год корміць: нельга марнавацца, маргаць.Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
áufrichten
1.
vt
1) падыма́ць, вы́прастаць
2) будава́ць, устана́ўліваць
2.
(sich)
1) падыма́цца, выпро́ствацца
2) падбадзёрвацца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
kräuseln
1.
vt
1) завіва́ць
2) падыма́ць зыб (на вадзе), рабаці́ць (ваду)
2.
(sich) ві́цца, завіва́цца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ке́ліхм Wéinglas n -es, -gläser; Séktglas n, Kélchglas n (дляшампанскага); Römer m -s, - (зкаляровагашкла);
◊ падыма́ць ке́ліх (закаго-н) das Glas auf j-s Wohl erhében*; auf j-s Wohl trínken*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
crane
[kreɪn]1.
n.
1) Zool. журавель -ўля́m., жо́раў -ава m.
2) пад’ёмны кран
2.
v.t.
1) выця́гваць шы́ю (каб паба́чыць не́шта)
2) падыма́ць, перано́сіць кра́нам
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
бяссі́льны, ‑ая, ‑ае.
1. Які не мае фізічных сіл; вельмі слабы. Хлопец кінуўся падымаць таварыша. Але бяссільнае цела інжынера хілілася долу, і тут толькі хлопец заўважыў вялікую лужыну крыві на месцы, дзе ляжаў таварыш.Лынькоў.[Мікола] разгортвае.. сшытак і, палажыўшы на яго левыя старонкі сваю бяссільную руку, правай рукой нешта піша.Брыль.
2. Няздольны што‑н. зрабіць, што‑н. пераадолець; бездапаможны. [Мікола:] — Загаіць гэту рану Мы бяссільны, ўрачы.Бачыла.// Пазбаўлены магчымасці задаволіцца (пра пачуцці). Бяссільная злосць [Мікіты] вылілася на Матку, яго безадказную памочніцу, і ясна стала, якая яна, гэта злосць, горкая, дзікая і дурная.Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)